De mensen die mij kennen weten dat ik altijd ambities heb, maar die ik niet altijd waar kan maken… Helaas, wellicht teleurstellend in sommige gevallen, maar als zo vaak heeft elk nadeel ook het congruente voordeel, zonder ambities kom je nergens. De ambitie om elke week een bijdrage te leveren zijn de afgelopen weken om diverse redenen niet waargemaakt. De belangrijkste redenen zijn dat we op toeristische trekpleisters terecht zijn gekomen met tempels en vulkanen en dat de gevolgen daarvan zijn dat je dagen ingevuld worden van de heel vroege morgen tot aan de avond, daarbij is internet niet altijd beschikbaar of van een kwaliteit waarmee me name het uploaden van foto’s en ook mijn verhaaltjes een uitdagende bezigheid worden. Daarbij zijn we inmiddels aangeland op Bali en zwager Rob heeft daarbij een interessant programma in gedachte, zodat ik nauwelijks aan schrijfmomenten toekom. Daarbij is Rob en talkative type…en dat kan en wil ik niet negeren..
Volgende week gaan we in Thailand weer wat meer tijd voor onszelf reserveren om na te denken, te schrijven en plannen te maken. Ver slagen van de tempels en vulkanen houden jullie nog even tegoed. Tenslotte is het een sabbatical en het begint nu te ontaarden in een vakantie 😉
In 2006 wilde ik mijn familie (toendertijd}) op moderne wijze een beetje op de hoogte houden van onze reiservaringen en om die reden ben ik toen in een blog mijn belevenissen gaan beschrijven. Dat schrijven heeft een goede, ik zou bijna zeggen therapeutische, uitwerking. Het is natuurlijk leuk om een soort van reisverslag te maken, echter ik wil daarbij niet een chronologisch verslag van gebeurtenissen, maar meer impressies vastleggen van hetgeen ik ervaar. Het land, de mensen, de cultuur, de natuur, het dagelijks leven, de opvallende zaken. Daarnaast wil ik, zoals ik ook in het bovenstaande heb gedaan, stilstaan bij bepaalde zaken die me bezighouden. In aparte pagina’s wil ik aandacht besteden aan bijzondere reflecties en of opvattingen over tal van zaken. Dat zal ongetwijfeld gaan over onderwijs, ontwikkeling van mensen, over cybersecurity, maar wellicht ook over geloof, over zijn, over het leven zelf. Wanneer je je gedachten aan het papier toevertrouwd worden ze scherper en beter. Als je dat naar deze tijd vertaald, betekent dat geen papier, maar een digitaal of beter een Cyber medium, een blog is daar een instantie van. Daarmee is het ook voor een breed publiek direct toegankelijk, voor mijn familie, vrienden en kennissen, voor collega’s, oude en nieuwe studenten, relaties en onbekenden. Ik hoop dat het amusant is om te lezen, hier en daar informatief is en zo af en toe ook tot nadenken stemt. Ter verbeelding zal ik zo nu en dan ook foto’s en ander media toevoegen.
Voel je vrij te reageren indien je behoefte hebt, geef dan graag aan of je dit wel of niet (openbaar) gepubliceerd wil hebben, wellicht met als doel aanvullingen te willen geven of juist zaken te willen nuanceren of te corrigeren. Default is in ieder geval niet openbaar!
Enjoy!