Ballater hebben we inmiddels verlaten, leuke plaats met veel historie. We zagen op de camping een reeks foto’s uit de rijke historie van het plaatsje waarin de nauwe banden met de koninklijke familie duidelijk werden.
Als we vertrekken is het weer weer Schots Dreich. Grijs vergezeld van de nodige buitjes. Als we op het hoger gelegen zuidelijk deel van de Grampians aankomen wordt het droog en dat is eerste winst, maar de zon komt er helaas nog niet door. Wel is het landschap weer enorm Schots. Schitterende bijna kale Schotse bergen, ze zijn niet echt hoog hoor slechts een paar honderd meter. Valt net in de categorie bergen schat ik in.
Vandaag niet zoveel kilometers gereden als we uitkomen bij Callander. De camping ziet er zeer verzorgd uit, maar ook wel heel veel verlaten caravans en verderop ook veel vakantiehuisjes. We maken voor morgen plannen voor een wandeling. De keuze die Komoot biedt is zeer ruim. Ik moet zeggen dat de ervaringen met Komoot tijdens deze vakantie heel goed zijn. De ervaringen in Italië en Spanje waren aanzienlijk minder goed.
De wandeling begint met een mooi wandelpad waar ik spontaan de hand van een peuter krijg aangeboden en hij kletst ronduit over de schaapjes en in ander onverstaanbaar peutertaal. Z’n moeder heeft het met Gerda over andere zaken. Over kinderen en hun opvoeding, elk met hun eigen expertise. Na een tijdje nemen we afscheid omdat hij schapenwol dat aan stekels en prikkeldraad hangt gaat verzamelen. Wij gaan verder en komen een Schot tegen die met zijn hond staat te genieten van de zwaluwen. Over 4 weken vertrekken ze weer naar Z-Afrika zo vertelde hij ons. Hij deed zichtbaar zijn best om verstaanbaar Engels te praten. We konden hem aardig volgen in zijn verhaal over zijn wat nerveuze hond.
Verder omhoog en we komen uit bij een waterval waar ook meer bezoekers zijn, veel kinderen die er spelen. We schrikken van de vele bossen, nog niet verlepte, bloemen bij een boom. Kennelijk iemand omgekomen. Een kind bij het spelen uitgegleden en dodelijk ten val gekomen op de rotsen in de waterval? De gedachte blijft langer hangen dan me lief is. Een kind, zo pril nog, moet voor heel veel verdriet gezorgd hebben.
We vervolgen de tocht en het gaat verder omhoog en als we op de top zijn is het tijd voor de meegebrachte lunch en daarbij genieten van het uitzicht. De zon doet voorzichtige pogingen, maar blijft zich toch nog teveel verschuilen naar onze zin.
De afdeling gaat grotendeels over asfalt en is dan ook vrij eenvoudig. Het laatste stuk naar het stadje gaat door het bos en gaat dan soms flink steil omlaag.
Beneden in het stadje is er koffie met wat lekkers en vandaar terug naar de camper.
Daar staan we voor een nieuwe uitdaging. Een plek zoeken voor overnachtingen in de buurt van Edinburgh. De campings in de stad heb ik allemaal al gechecked, fully booked until 27 augustus. Leuk, dachten we een festivalmaand in Edinburgh, maar kennelijk zijn velen met ons die dat ook dachten. We zetten met de moet der wanhoop nog wat berichtjes uit met het verzoek voor een aantal overnachtingen.
Ook de buurman schiet te hulp, maar helaas zijn suggesties leiden niet tot het gewenste resultaat. We denken een oplossing gevonden te hebben. Zo’n 20 miles buiten Edinburgh is een aardige camping vanwaar we met de fiets naar het station kunnen rijden om vervolgens in een klein uurtje met de trein naar Edinburgh te reizen. De mail naar die camping wordt helaas niet beantwoord en de telefoon biedt alleen een antwoordapparaat. Ziet er niet goed uit.
De volgende morgen vertrekken we met fingers crossed naar die plek. Bij de receptie staat een bordje waaruit blijkt waarom de telefoon en mail niet wordt beantwoord. Onderbezetting! Uiteindelijk volgt dan later toch de teleurstelling, dit keer wel! Hoe verder?
