Of het door de Robin Hood verhalen komt of Nottingham Forrest weet ik niet, maar om de een of andere reden is Nottingham de volgende en ook de laatste stop geworden voordat we weer overvaren naar “de Hoek”. Niet linea recta, maar via het Peak District, om daar nog een mooie wandeling te gaan maken.
Nou linea recta werd het zeker niet. Het Peak District ligt ingesloten tussen de grote steden Leeds, Manchester en Sheffield. Het leek ons leuk om de steden te mijden en in noord-zuid richting het Peak District door te steken. Nou dat bleek niet zou eenvoudig helaas. De garmin van de camper wilde graag of langs Manchester of langs Sheffield, maar dat probeerde we te verhinderen. Het leek wel een wedstrijd, wij probeerden iedere keer het apparaat onze wil op te leggen, dat leek te lukken maar ik moet tot mijn grote spijt bekennen dat we uiteindelijk wel door Sheffield reden. Notabene dwars door het centrum waarbij Sheffield Wednesday ook nog eens thuis speelde met als gevolg veel stoplichten op rood en voor ons een hele lange zit voordat we bij het gewenste Ashton on the Water uitkwamen. Het was inmiddels half drie geworden, maar het zou een wandeling van slechts 10 km worden. En bovendien was de camping in Nottingham al geboekt, dus dat moest allemaal wel kunnen.
Het begon allemaal wel fraai, droog af en toe zon, mooie vergezichten en een redelijk pad om te wandelen.
Het pad werd smaller en smaller en de natte stenen maakten het wandelen behoorlijk lastig. Gerda is daar helemaal geen fan van en helemaal niet als het ook nog stevig omlaag gaat. Nou dat ging het dus!
Bij de waterval even gepauzeerd en de regenjasjes erbij moeten pakken want er kwam weer een buitje over. Het tweede deel van wandeling was heel teleurstellend, veel glibberen door donkere bossen. Geen mooie vergezichten en ontspannen wandelen dus. Nou ja er zijn soms van die dagen….
Uiteindelijk pas tegen half zes bij de camper en dan nog even door naar Nottingham. Exact om 7 uur stonden we op de camping, waarbij het er verdacht veel op leek dat de achterburen met een familieweekend bezig waren.
De volgende morgen ook Nottingham nog even verkennen en dat viel in het geheel niet tegen. Jammer was dat er op het grote plein net een kermis stond opgesteld. De fraaie gevels waren nauwelijks meer zichtbaar en zeker niet op een foto te vangen. Een stukje verderop lukte dat gelukkig wel.
Nog even een lunch in de zon meepikken nu de kans zich aandiende. Daarna nog wat door de stad geslenterd en via een leuke route langs de Trent weer naar de camper gefietst. Passeerde ook nog even het grote stadion van Nottingham Forrest waar, als ik me niet vergis, Frans Thyssen als grote spelmaker furore heeft gemaakt. Corrigeer me Vincent als ik het mis heb!
Het zit er op 4 weken UK, waarvan de meeste tijd in Schotland. Boeiend, mooi, fris en vochtig nu en dan en heel typisch Engels zoals je dat uit de Engelse films en series kent. Morgen nog even in een aparte blog post de UK en alle eigenaardigheden op een rijtje zetten.