De Schotse hooglanden worden in tweeën gesneden door de Great Glen. Het is als het ware een barst in het Schotse land die loopt vanaf Fort Williams in het zuidwesten tot aan Inverness in het noordoosten.
Uit Wikipedia: Een glen is in Schotland en Ierland de naam van een vallei, vaak uitgesleten door een gletsjer. Glens zijn dan ook vaak lang en diep en hebben een kenmerkende U-vormige doorsnede. Het woord glen stamt af van het Iers-/Schots-Gaelische woord gleann.
Vandaag nemen we de fiets om Inverness te kunnen bezoeken. We rijden aan de noordzijde langs het laatste stukje van de great Glen naar Inverness. Tja dat ligt wel aan de overkant, maar er is gelukkig een brug die Kessock met Inverness verbindt.
We rijden tot bijna onder de brug en dan gaat het steil omhoog, meer dan 15% schat ik in. Maar we komen boven en mogen over het fietspad aan de rechterzijde de oversteek maken. Hierdoor is er nauwelijks uitzicht op de Noordzee kant, maar ja de zon ontbreekt ook dus geen foto’s.
Inverness is een industriestad. Als we naar beneden suizen ruiken we de geur van dennenhout. In de haven gaat het echt van dik hout, daar worden heel wat planken gefabriceerd die vandaar naar elders worden getransporteerd. In de stad is het tijd voor lunch, uit lunchen. Nu we er toch zijn maken we er gebruik van. Stadse fratsen in gedachte hoor ik het Koos zeggen.
De terugweg is ook langs het Glen, maar heel wat minder leuk om te rijden vanwege het verkeer dat zo af toe met hoge snelheid langszij komt. Ze geven je wel voldoende ruimte, maar het blijft onaangenaam.
Vanuit Beauly gaan naar het zuidelijk deel van de Schotse hooglanden, maar nu we er toch in de buurt zijn gaan we nog even op visite bij Nessie. Althans ik hoop dat ze zich even laat zien. Ze verschuilt zich namelijk nogal veel de laatste tijd. Ook onze aanwezigheid wordt niet beloond met ook maar een klein signaal, een stukje staart, stekel, vin of wat dan ook, laat staan haar (of zijn) kop. Zelfs geen rimpeling in het water, die haar aanwezigheid zou kunnen verraden, is waarneembaar. Bad luck for us!
We rijden na een stukje snelweg gehad te hebben de Grampians in. Mooi uitgestrekt maar kaal landschap, weinig bomen wel hele grote heidevelden die het beeld mooi paars kleuren. Onderweg stoppen we de nodige keren om al dit moois in gedachte en ook digitaal mee te kunnen nemen. Bij de lunchplek komen we middenin de wildernis een kunstwerk tegen wat hele leuke effecten geeft al je het op de foto zet.
Deze foto geeft meer duidelijkheid over hoe het werkt.
We passeren een heus skigebied, het gaat hier ook op en af en ook geweldig steil. 20% hellingen, met de auto gaat dat prima, maar als je deze route op de fiets doet kan je je lol op. Het lever schitterende vergezichten op, helaas duikt de zon teveel weg op dat moment.
Na een fantastisch rit eindigen we bij een camping waar het bordje full site ons duidelijk maakt dat we weinig kans maken. We proberen het, dit keer minder zielig, en zowaar het lukt ons opnieuw. Er was net een cancellation en we kunnen daar gebruik van maken, top. Mooie plek hier in Ballater, willen we nader ontdekken, we besluiten weer voor 2 nachten te boeken.