Neef Paul, Aussie, afkomstig uit het centrum van downunder (Alice springs), is met zijn gezin Europa aan het bereizen. Ze hebben afgelopen zomer een paar weken hun onderkomen gehad in Peter en Mieke’s huis. Die vervolgens naar ons huis waren verhuizen. Lijkt niet logisch, maar was letterlijk wel de meest passende oplossing. Ze waren er nog net toen wij terugkwamen van onze Italië reis. We hadden Paul niet meer gesproken sinds ons bezoek aan Alice in 2006. Heel leuk om te zien waar hij nu gekomen is in zijn leven. Toen, een jonge vent aan het begin van een onderwijscarriere en ook aan het begin van een relatie met Brooke die toen ergens diep in de outback bij de Aboriginals werkzaam was. En nu een happy family, drie heel energieke, vriendelijke en keurig opgevoede jongens. Fantastisch mooi om te zien en mee te maken. Dan zijn de jaren voor ons toch snel voorbij gegaan.

Bij onze hernieuwde kennismaking vertelde ze dat ze in augustus door de UK zouden gaan reizen. Een mooie gelegenheid voor een nieuwe ontmoeting, dus hebben we afgesproken om elkaar hier in Engeland weer te gaan ontmoeten. De ontmoetingsplaats is York geworden.

Het viel niet mee om een camping te vinden in York want dit weekend was het “banking holidays”, een lang weekend vrij voor de Engelsen, met als gevolg dat veel campings Fully Booked terugmeldde. Uiteindelijk vonden we in Dunnington, dat op fietsafstand van York ligt een rustige camping met veel plek.

De eerste avond kregen we uitnodiging om bij Paul en Brooke te komen eten en werden we notabene opgehaald vanaf de camping. Een heel gezellige avond waar we oude herinneringen uit 2006 hebben opgehaald. En ook de vraag beantwoord kregen waarom iemand in de middle of nowhere (Alice Springs) wil blijven wonen. Het is in hun ogen gewoon een heel gezellig stadje, met alle voorzieningen en heel aardige en sociale mensen, dat is de korte samenvatting van het antwoord.

De volgende morgen hebben we de stadsmuur van York bewandeld. Die heeft wat weg van een wandeling over de wallen van Brielle, maar nu een heuse muur waarover je kunt lopen.

Een omloop van ongeveer 5 km met onderweg ook een bezoekje aan een van de gerestaureerde torens.

Het aardige van deze wandeling is dat je ook vanaf de hoogte onbeschaamd in de vaak fraaie “Gardens” van de Engelse huizen kunt kijken.

Na de gezamenlijke lunch zijn we ieder onzes weegs gegaan en hebben we ook de Minster van York bezocht, heel prijzig, maar de moeite waard. Minder uitbundig als in de zuidelijke landen, maar je krijgt waar voor je geld.

We kregen voor dezelfde prijs ook nog een goed beeld van de mooie akoestiek omdat het koor een optreden verzorgde.

Daarna ook nog een stadswandeling gemaakt in “Harry Potter City”, want alles in York verwijst naar dat fenomeen. Zelfs bestaat er een winkel waar de etalage was gevuld met toverstokjes. En je gelooft het niet, maar met een rij voor de deur van mensen die naar binnen wilden. Alsof de nieuwste iPhone daar te koop was.

Zaterdagochtend fietsten we via een mooie route om de stad heen naar “the cold war buncker”. We passeerden achtereenvolgens, de campus van de universiteit, het science park, de grote kazerne van het Britse leger en tenslotte ook de in Engeland heilige cricket ground. En dat allemaal binnen een 5 km.

Paul had aldaar een bezoek geregeld en het leek ons ook wel interessant om daar in deze tijd, waarin het gevaar van een mogelijke kernaanval zich weer heeft gemanifesteerd, herinneringen op te halen hoe dat in de jaren zestig werd aangepakt.

Mooie excursie met herkenbare informatie uit mijn jeugdjaren over wat te doen bij een fall-out.

Vanuit technisch perspectief ook bijzonder om te zien hoe zaken gemonitord werden. En ook hoe het er in de control room aan toeging.

We sloten onze gezamenlijke bezoeken af met een koffie in het centrum van York. Het waren leuke bezoeken en fijne gesprekken, kortom heel erg gezellig.

En dus maakten we weer een volgende afspraak. Over een paar jaar in Alice Springs!!