Matera is de stad van de sassi. Sassi betekent letterlijk vertaald “stenen”, maar het is een begrip dat slaat op de grotwoningen die hier destijds zijn uitgegraven. We hebben het al eerder gezien hier in Italie een soort van scheur in het landschap waarbij in de flanken grotten zijn uitgegraven of uitgehouwen of iets daar tussen. Ook hier gaat net om tufsteen, en dat is redelijk zacht en dus gemakkelijk te bewerken. Ze staan op de UNESCO Werelderfgoedlijst en dateren uit de prehistorie. Het lijkt me logisch dat je op hier in die tijd op een relatief eenvoudige manier jezelf een aardig onderdak en een goede schuiplaats tegen kou en hitte kan verschaffen. Vanuit de grotwoningen is er door de jaren heen een vestigingsplaats ontstaan en is er een stad gegroeid. Het heeft er ook alle schijn van dat het tegen de helling op gegroeid is. Het is wat je als vertizontale stad zou kunnen betitelen tal van grotten met elkaar verbonden vak een wirwar van straatjes en trappen.
Het is met het de opkomst van het toerisme in de jaren 80 hiet in Puglia een trekpleister geworden en mede daardoor flink gerenoveerd. Het ziet er allemaal goed onderhouden uit, en er zijn de bijbehorende zaken die bij een toeristische trekpleister horen. Hotels, restauarants, winkeltjes met prullaria maar ook van de dure merken. De taal is internationaal, d.w.z. alle talen hoor je om je heen. Veel Duits, Engels, Frans en natuurlijk ook Nederlands. Nederlanders kom je immers overal tegen. Daarbij wordt ook hier het succesvolle Italiaanse business model gehanteerd. Tickets zijn nodig om de bijzondere grotten te kunnen bezoeken en darbij wordt er veelvuldig koppelverkoop toegepast. Je krijgt korting als je ook tegelijkertijd een ticket aanschaft voor een paar andere bezienswaardigheden. Het gevolg is dat je meer koopt dan wat je eigenlijk wilde en ook dat je niet weet wat die andere locaties eigenlijk wel te bieden hebben. Dat kan ook leiden tot extra stappen op de stappenteller en ook op een teleurstelling. Maar deze keer valt het reuze mee. De laatste kerk-in-een-grot blijkt ook nog een soort van krypte te hebben, een waar doolhof en ongeschikt voor mensen met claustofobie.
Maar ik moet zeggen het is terecht op de werelderfgoedlijst geplaatst. Het is een bijzonder fenomeen en zeker een bezoek meer dan waard.
Tegen lunchtijd barst een flinke onweersbui los en we gaan schuilen, hoe kan het ook anders, in een grot. Wel eentje die een zeer moderne inventaris en ook een heerlijke cucino heeft. We laten ons een lokale pasta voorschotelen en genieten in meer dan dubbel opzicht. We blijven droog en genieten van de lekkere lunch in een bijzonder restaurant. Morgen gaan we verder de (naald) hak in, Lecce is het volgende doel.
Leuke blogs Leo.