Vandaag gaan we richting Agrigento, maar eerst nog even naar een oude Romeinse Nederzetting, Villa Romana del Casale. Het is vlakbij en wij kunnen snel weg van onze slaapplaats. Immers geen voorzieningen aanwezig en ook gratis geslapen. Het gevolg is dat we voor 9 uur bij Villa Romana staan. De parkeerplaats laat zien dat het hier flink druk kan zijn, nu echter nog niet. Volgens de cassiere waren we de 2e bezoeker van de dag. Lekker rustig nog en dat komt goed uit want het is een eigenlijk een soort luxe Romeins landgoed geweest met een aantal opstallen, een luxe tuin, een kapel en meerdere verblijven. Maar het belangrijkste is wel dat alle vloeren bestaan uit heel fraai mozaiek werk dat de tand des tijds redelijk goed heeft doorstaan. Om een goed beeld te creeren voor de bezoeker zijn aan de gebouwen via een aangebrachte dakconstructie de oorspronkelijke vorm teruggegeven en tegelijkertijd vormt het een bescherming van het oude mozaiek. Er is op alle plaatsen ook een soort van loopbtug gemaakt zodat je van bovenaf het mozaiekwerk kan bekijken. Echte kunstwerken soortgelijk als fresco’s op de muren, die er trouwens ook nog waren maar veel minder goed geconserveerd gedurende de eeuwen.
Op het moment dat wij aan de koffie gaan stromen er busladingen toeristen binnen. In alle rust hebben wij de kunstwerken kunnen bekijken en nu de grote meute eraan komt zijn we klaar. Op naar de eindbestmming van vandaag
Agrigento is een bekende attractie op Sicilie en trekt dus per definitie flink toeristen aan. Volop drukte dus en dat proberen we te vermijden. We vinden een camping bij St Leone op fietstafstand van de trekpleister, direct aan het strand en volgens de reviews heerlijk rustig. Dat spreekt wel aan en dus deze keer de luxe van een camping met alles erop en eraan. Als we bij Agrigento de snelweg verlaten om naar de camping te rijden zijn de restanten van de Griekse tempels al te zien. Ze staan te schitteren boven op de heuvel en steken af tegen blauwe lucht met op de achtergrond een blauwe zee. Dat gaan we morgen dus van dichtbij bekijken.
Op de fiets naar de Vallei dei Templi (eindigend op een i, dus meervoud) was minder eenvoudig dan gedacht. Het laaste stuk was alleen maar klimmen en de hoofdingang lag natuurlijk net aan de kant die je niet verwachtte. Maar we kunnen aan de bak want het is een uitgestrekt park en er zijn ook deze keer veel bezoekers. Veel schoolklassen en bijna net zoveel senioren. Beide groepen kunnen nogal hinderlijk zijn 😉
Eerst maar eens laten zien waar we het over hebben. Dit dus!
Niets teveel gezegd toch? En dit is nog maar het begin. Er komt nog veel meer moois. De strakblauwe lucht maakt het extra fraai natuurlijk en de ligging is schitterend. Ja die Grieken weten wel wat de mooie plekjes zijn. Ook hier zijn zij begonnen met het aanleggen van een stad. Later hebben de Romeinen daar ook weer een “plas”over gedaan en misschien ook nog wel anderen. Resten van de stadmuur en poorten zijn minder zichtbaar, maar toch krijg je ook hier een goede indruk van wat er zoal plaasvond in zo’n gemeenschap.
Niet alle pilaren hadden een dergelijke strakke traditionale vorm, van een ander bouwwerk werden de pilaren gevormd door dergelijk sterke mannen. waarvan er nog een in ere is hersteld. De ledematen van de anderen lagen er nog om heen, maar kennelijk waren die puzzels lastiger te leggen.
De weg terug naar de camping was natuurlijk een makkie, lekker een 100% rendementsafdaling naar zeeniveau. Morgen trekken we verder naar Trapani, de meest westelijk plaats op onze Giro ‘d Italia.
Trapani is bekend om zijn zoutpannen en we zijn eigenlijk op het verkeerde tijdstip van het jaar. Veel te vroeg, leren we later als we in de middag het museum bezoeken. Zeezout winnen is een vak apart, net zoals druiven telen. In de winter wat klein onderhoud, maar in het voorjaar worden de eerste pannen volgezet met water, maar de verdamping is nog minimaal, pas in de zomer als de temperatuur tot boven de 40 graden oploopt dan gaat dat lekker door. In september moet er dan “geoogst” worden. Dat betekent met de hand het zout van de bodem van de “pan”scheppen en die verzamelen. Voor zout met een hoge kwaliteit is dat nog steeds handwerk en dat in een bloedverzengende hitte.
Terug vanuit de zoutwinning fietsen we direct door naar het centrum van Trapani. Niet met een doel maar gewoon even rondkijken, misschien wat drinken en dan weer terug naar de camper, die overigens op een wat speciale camperplaats staat. Ergens op een landje achter een bouwmaterialenhandel is ie begonnen, de jonge ondernemer. Parkeermogelijkheid en shuttle service naar de stad, 4 km verderop. Maar dus ook een CP en er staan er al aardig wat. Het enthousiasme van de jonge ondernemer is onmiskenbaar. De volgende dag bij vertrek krijgen we een koude fles water mee als relatiegeschenk en of we toch ook wel een goede review willen schrijven. Natuurlijk doen we dat.
Maar voor we vertrekken verrast Trapani ons nog met wat leuke dingen. Allereerst is er een mooie authentieke autoluwe straat met de nodige kerken en terrassen. Ziet er heel leuk uit. Uiteraard lopen we de kerk binnen en we worden verrast met een trouwpartij. Niet zo maar een, maar een hele speciale schat ik zo in. Als ik de aanwezigen een beetje observeer dan rijst het vermoeden dat het de dochter van de Capo di tutti moet zijn. Misschien de kleindochter of kleinzoon van Bernardo Provenzano. Ik kijk mijn ogen wat een mannen en vrouwen, en wat een bijzonder gedrag. Terwijl de pastoor het echtpaar vraagt om het JA-woord uit te spreken staan er achterin een paar junior capo’s met elkaar te praten en te lachen en loopt een ander druk telefonerend de kerk uit. Kennelijk moet er een urgent probleem worden opgelost! Ik waan me verzeild te zijn geraakt in een nieuwe Netflix serie over de Siciliaanse maffia. Ik kijk me ogen uit.
Als we na een kijkje in de andere kathedraal weer terugkeren komt het bruidspaar net de kerk uit en worden ze uitgebreid gehuldigd en gefeliciteerd. Ik probeer als een voyeur heimelijk wat plaatjes te schieten.
Nou nog maar even verder genieten na al deze opwinding. We besluiten, nu we er toch zijn, maar een diner te nuttigen in de avondzon die net de olledige straat in de schijnwerper zet.
We overleggen wat we nog meer willen zien en we besluiten dat we toch ook nog naar Palermo willen. Er komt dus nog een aflevering van Sicilia.
Aan die reünies heb ik goede herinneringen. Ze zijn erg moii
Je bedoelt ruïnes neem ik aan😏
Wij kwamen zo’n trouwpartij tegen in Bari waar de bruidegom in gala-uniform was en zijn geüniformeerde collega’s achter in de kerk zaten. Volgende week zullen de communicantjes aan de beurt zijn!
Ok dank voor de tip, dan zitten we ergens in Puglia verwacht ik. Op dit moment zitten we op de boot, terug naar hey vasteland.