Vanuit Torremezzo di Falconara naar Sicilië is in één dag goed aan te rijden. Online al een retourticket aangeschaft dat niet aan tijd gebonden is. De overtocht van de Straat van Messina is incl. inschepen 40 minuten. Het is eigenlijk niet meer dan een groter broertje van de pont van Maassluis-Rozenburg. Voor ons vertrek raak ik in gesprek met een Welsh men. Hij wil weten of mijn navigatie ook zo’n vreemde route door de bergen voorstelt. Ik vertelde hem dat mijne me langs de kust stuurt, maar op het moment van vertrek wijzigt de navigatie van gedachte en stuurt ons ook door de bergen verder richting Sicilië. Als we Google maps raadplegen blijkt dat er weer een weg volledig afgesloten is. Opnieuw omrijden door de bergen. Een wederom een schitterende route, maar het vraagt wel wat van je concentratie en de achterkant van het chassis van de camper. Bij een steile afslag schuurt die over het asfalt. Dat is me pas een keer eerder gebeurt bij het afrijden van een helling naar een pont.
Na deze (in)spannende omweg zijn we na uur op het punt waar we eigenlijk na een kwartier al hadden moeten zijn. Maakt verder niets uit, we hebben geen haast en Sicilië ligt er morgen ook nog wel. Toch verloopt de tocht daarna heel soepel, we snellen door de voet van Italie via een enorm stelsel van tunnels. Het heeft er alle schijn van dat hier met Europees geld de infrastructuur een boost heeft gekregen. Het nadeel is wel dat we veel minder zien van het heuvelachtige en fraaie landschap, het voordeel daarentegen dat het allemaal heel soepel rijdt. Bij de terminal missen we het kantoor, maar in de lunchpauze heb ik de App van de ferry maatschappij gedownload waardoor ik het kantoor helemaal niet nodig heb. Inchecken met de app en daar verkrijgen we de gewenste QR-code die ons toegang geeft tot de wachtrij. Nou ja wachtrij, die naam mag het niet hebben. We worden toegelaten tot een nieuwe rij en we hebben de motor nog maar net uitgezet of daar legt de ferry al aan, klep naar beneden en binnen een paar minuten staan we op het deck en varen we naar Messina.
We hebben inmiddels goede ervaringen opgedaan met Agriturismo en dus hebben de het oog op een aardige camperplaats met een uitdagende inrit (volgens de reviews in campercontact) in Taormina. Dat ligt zo’n 60 km van Messina. Zo rond vier uur staan we voor een smal straatje met een loeisteile helling naar beneden. We rijden hem af en we staan op een binnenplaats die er inderdaad gezellig uitziet. Een aardige dame ontvangt ons hartelijk en maakt direct duidelijk wat de faciliteiten zijn en verbazend genoeg ook dat we onder een snelweg staan en dat dit in de nacht nogal wat overlast kan geven. Of het nu de hartelijke ontvangst of de enge in-/uitrit is die ons doen besluiten om toch te blijven weet ik nog steeds niet, maar de volgende dag was me de waarschuwing vooraf meer dan duidelijk. Snel weer weg hier, want ongewild kwam ‘s nachts toch wel een paar keer dat beeld van die ingestorte weg in Genua voor mijn geest. Ik heb geen idee welke aannemer dit viaduct gebouwd heeft, maar het zou toch zomaar ook kunnen gebeuren hier. Tenslotte zittten we nu op Sicilië. Een plek in Italië dat toch een wereldwijde faam heeft opgebouwd ten aanzien van, eh, hoe zal ik het netjes formuleren, bepaalde dubieuze praktijken. Maar er rest nog wel de uitdaging om via die smalle steile helling onze route te gaan vervolgen. Daar hebben ze op de CP ook een “uitgeleide” service voor. Hij gaat (met de elektrische step) naar boven aan de weg op de uitkijk staan. Zij staat beneden en onderhoudt telefonisch contact met hem. Dan zwaait ze met haar arm als startsein en kunnen we gaan. We krijgen nog snel het advies mee, niet stoppen op de helling maar vol vermogen doorgaan en pas stoppen als we boven zijn, Daar staat haar echtgenoot en geeft ons vrije doorgang voor de doorgaande weg. Dat kan die camper dus ook aan, zo’n helling van 20% (schat ik).
Het weer is wat minder vandaag en de Etna hangt in de wolken, of beter andersom, de wolken hangen op de Etna. We zien nog wel dat de top onder een sneeuwlaag is bedolven, maar een jeep safari in combinatie met de kabelbaan zou een natte en koude excercitie worden. We besluiten dan maar de Etna verder met rust te laten en alleen een rondedansje te doen. Dat wil zeggen we rijden oostwaarts om de Etna heen en hopen dan toch wat moois te zien. Als we maar net op weg zijn krijgen we weer te maken met een wegafsluiting en gaan we via een aantal “kruip-door-sluip-door” dorpjes met bijbehorende straatjes naar de gewenste route. Dat leidt op een gegeven moment dat we helemaal klem staan. Dankzij wild-west geparkeerde auto’s is de doorgang beperkt en we kunnen niet uitwijken en de tegenligger kan (en wil) ook niet meer voor- of achteruit. Uiteindelijk na een bepaalde wachttijd besloot ik maar om mijn achterliggers ook achteruit te dwingen waardoor er een beetje ruimte gemaakt kon worden. OK, dat hebben we dan ook een keer ervaren. Verder maar weer. De weggetjes blijven smal en de Etna steeds minder zichbaar. Slechte keuze gedaan vandaag. Ik besluit om te keren, maar kom bij nader inzien op mijn manoeuvre terug. Nog een klein stukje en dan komen we op een strada provinciale en dan wordt het vast beter. Dat geldt overigens niet voor het zicht op de Etna, dat wordt alleen maar minder en dan geldt ook voor het weer. Regen! We troosten ons met een onvervalste Italiaanse lunch in een plaatselijk hotel en die smaakt heerlijk. Daarna wordt het weer droog en gaat de reis met meer voorspoed verder. Doel van vandaag is Syracuse en dat komt naarmate de reis via de snelweg vordert sneller in beeld.
Beetje een trieste dag vandaag daarom helaas geen foto’s. Morgen wordt het hopelijk beter.
Jullie begonnen n avontuur nu dat maken jullie wel ..helling proof v 20%..smalle en te drukke wegen ..wel de echte vuurdoop ..!!
maar zonder stijd ..geen overwinning .
We genieten v jullie Tour Italia