“Verder de laars in”, dat gaan we doen.We verlaten Erlano “gepakt en gezakt”. Water, gas, diesel, boodschappen, we hebben alles an boord. Ja ook gas, want toen we op de eerste dag al ver in Luxemburg waren, kwamen we tot de ontdekking dat we vergeten waren een gasfles te vullen. Toen we koffie wilden zetten hadden we geen gas, oorzaak een lege gasfles. Ja dat is niet zo verwonderlijk als je er al een reis rond de Oostzee mee hebt gedaan. Ik verkeerde in de veronderdstelling dat we na de laatste reis de beide gasflessen hadden verruild voor volle exemplaren, maar daar zat dus nog een reis achter. Teruggaan voor een gasfles was geen optie, dus zijn we toen de uitdaging aangegaan om maar ergens in Italie een plek te vinden waar we de gasfles zouden kunnen laten vullen. Wat speurwerk op internet leverde een paar lijsten op met adressen waar je een Benegas (propaan)gasfles kan laten vullen. De eerste poging was geen succes, maar voor de 2e poging hadden we “Agri Caming Stone Vesuvio” geselecteerd omdat deze campingbaas voor een voorgaande bezoeker, zo hadden we gelezen, zijn gasfles had gevuld. En dat lukte ons dus ook. Dat moesten we overigens wel uit het handje betalen, maar de twee overnachtingen konden we gewoon pinnen. Voor slechts €20 was het potentiële probleem opgelost. Nu moeten we wel toekomen voor de gehele rondreis zo is de verwachting.
Enfin we gaan verder de reis de laars in en ons oog was gevallen op een paar nog oudere objecten dan we in Pompeï hadden gezien. De Grieken hadden in Paestum ruim voor de jaartelling ook nog huisgehouden. Een hele Griekse nederzetting en daarvan stonden nog aardig wat tempels, althans de pilaren daarvan, overeind. Verder was er heel herkenbaar ook weer de structuur van de stad te herkennen met o.a. Thermen, een Anfi (of is het nu amphi?) theater, ziekenhuis, gevangenis, markt en veel huizen.
De locatie was helaas overladen met schoolklassen van voornamelijk de de leeftijdscategorie pubers. Busladingen vol. Je weet wel van die jongelui die elkaar voortdurend achterna zitten (jongens zijn stom) of juist die elkaar niet meer kunnen loslaten (eerste liefde). We gaan eerst maar even lunchen en dan even opletten en de goede momenten kiezen om grote overlast te voorkomen.
Na het bezoek aan deze prachtige locatie zijn we verder gereden richting Sapri. Vlak daarvoor hadden een aardige CP op het oog. Via een heel smal weggetje – ook nog met tegenligger- werden we naar het strand geleid, maar helaas geen camping te vinden. Dan maar op zoek naar een ander. Dat leek niet zo moeilijk, maar de werkelijkheid bleek heel anders te zijn. Op de eerstvolgende CP was gast noch campingbaas te vinden, de volgende toonde alleen vast staanplaatsen en dat wilde we niet. Dan maar 10 km terugrijden. Die bleek afgesloten en enigszins in verval geraakt te zijn, dan toch maar weer verder naar een camping die wel open zou moeten zijn, maar daar aangekomen was men nog bezig in de voorbereiding van de seizoensopening en waren wij nog niet welkom. Dan maar 20 km verder naar een parkeerplaats ergens in een gehucht. Uiteindelijk na een lange bedenktijd toch maar besloten om door te rijden naar een CP met meer voorzieningen zo’n 35 km verderop. Zo’n drie kwartie later stonden we toch op het dorpspleintje omdat een wegafsluiting ons dwong op onze km’s terug te keren. We waren de enige camper die nacht en het was niet allen daarom heerlijk rustig op die plek. Tja het kan soms weleens een beetje tegenzitten.
De volgende morgen de omweg door de bergen moeten maken, met heel veel hoogtemeters en nog meer bochten. Maar het was een mooie tocht, schitterend landschap en vergezichten naar zee. Na bijna anderhalf uur reden we langs de plek waar we gisterenavond hadden willen zijn. Toch nog maar wat km’s er aan toegevoegd en zo kwamen we uit in Cosenza. Opnieuw leek de CP onvindbaar, maar net op het moment dat we de hoop wilden opgeven stopte een auto met de campingbaas en hij leidde ons naar de juiste entree. De coordinaten in Campercontact leidde ons naar de achterzijde van de camping waarop nog geen gast aanwezig was. Geen wonder dat je de camping dan niet vindt. Alle ruimte dus voor ons. Heel aardige campingbaas die de Engelse taal niet machtig was, maar verdomd handig met Google translate. Op deze wijze konden we aardig communiceren en zo konden we met zijn hulp ook de eerste was draaien. Morgen een rustdag besloten we ter plekke, het weer is fantastisch, de zee op steenworp afstand en alle faciliteiten, incl wifi, op de camping aanwezig. In de avond werden we ook nog uitgenodigd om een glaasje eigengemaakte limocello te komen drinken. De gesprekken gingen via de vertaal app van Google en dat leiden met een al half dronken Duits echtpaar erbij tot komische taferelen. Het resultaat: we gingen -licht in ons hoofd- weg met een fles limocello, een fles olijfolie en een fles rode wijn. De campingbaas had weer goede zaken gedaan.
Vandaag een rustdag, boodschappen doen op de fiets, blog bijwerken, zwemmen in de zee en genieten van het mooie weer, Verder even niets! Morgen meer!
Wij hebben ervaren dat in het zuiden van Italië er steeds minder campings zijn, maar de agricultures waren prima, met heerlijke producten!
Ja, daar hebben we er ook al een paar van gehad. Hebben wel een fijne sfeer. Maar nu nog weinig fruit.