leovankoppen's Blog

Via twee tussenstops in Pavia en Torrazza zijn we op de kuststrook nabij La Spezia aangekomen. Pavia was om verschillende redenen geen groot succes, het had wel tot gevolg dat we erg laat wegreden en besloten om niet nog helemaal naar de Cinque Terra af te reizen, we zouden dan laat en dus mogelijk bij een volle camperplaats aankomen. Dat die gedachte niet verkeerd was bleek een dag later. Nu stonden we in Torrazza bij een wijnboer op parkeerterrein P4, speciaal bedoeld voor camperaars. Omdat het seizoen nog niet begonnen was waren er geen voorzieningen. Wel mochten we van het toilet in het restaurant gebruikmaken. De plek was verder overigens prima, mooi grasland, alle ruimte, heel rustig en een zomers zonnetje. Heerlijk vakantie genieten met een dutje in de zon.

De volgende dag door naar Cinque Terra. Volgens de resgids de voor lange tijd onontdekte plek aan de Ligurgische Zee met vijf mooie gekleurde bergdorpjes aan de grllige kust die met elkaar verbonden zijn door een mooi wandelpad (ook een GR). Inmiddels strijken hier nu toeristen uit alle landen neer, zo hebben we uit eigen ervaring kunnen vaststellen. Zelfs Aussies kiezen dit uit als ze naar Europa komen. Marjan (Gerda’s zus) en John (Joop), die deze zomer weer een keer op bezoek komen, hebben hier in mei een wandeltocht gepland en ook in de treinreis die ons na een wandeltocht van ruim 4 uur (in ~20 min) weer terugbracht bij de startplaats, maakten we kennis met een stel uit Zweden die voor een korte vakantie deze plek hadden uitgezocht. Onderweg hoorden we vooral heel veel Frans en Engels en natuurlijk Italiaans want het was weekend en mooi weer.

Ik noemde al de wens om vroeg in de middag op de camperplaats aan te willen komen en die wens was gegrond. Toen we rond half drie bij CP “Il Poggio” aankwamen hebben we de eigenaar gebeld en die vertelde dat hij nog één plek vlak naast de slagboom over had en dat we daar mochten gaan staan. Prima plek overigens, want de CP telde slecht 14 plaatsen en de aanwezige campers leken op dat moment onbewoond, kennelijk was iedereen afgedaald naar het dorp voor de wandeling of gewoon voor het strand of een terras. Het weer was ernaar. Wij besloten dat ook maar te doen en kozen zoals zo vaak voor de fiets, wel een afdeling van 250 hoogtemeters over een afstand van zo’n 4 km. De heenweg zou dat geen probleem zijn, terug wellicht wel, we zouden wel zien.

Monterosso is een leuk dorpje, helemaal ingesteld op het toerisme en om niet op te willen vallen hebben wij dan ook maar dat gedrag vertoont deze middag. Lekker even in het warme zand van de zon genoten en daarna een drankje op het terras toen er een aardig buitje overkwam. Na de bui weer op de fiets de helling op. Over de 4 km deden we bijna 3 kwartier, maar het lukte.

De volgende morgen waren we klaar voor de wandeling. Toen we de campingbaas tegenkwamen vertelde hij ook een shuttle service te verzorgen. Hij bracht ons tezamen met een Zwitsers stel naar een plek waar we de wandeling konden starten en we en passant ook de entree van €7,50 p.p konden ontlopen. Dat was snel verdiend. Al snel bleek dat we niet de enige waren voor de wandeling. Het was bij tijd en wijle gewoon file lopen. En alles liep mee, van kleuters tot krasse knarren en van jonge moeders tot aan stoere schoothondjes. Drukte ook omdat het pad in twee richtingen belopen werd en je bij een steile helling met smalle passages even moest wachten tot de weg vrij was. De wandeling deed ons terugdenken aan de vele wandelingen die we op Corsica hebben gedaan. De fauna is soortgelijk, veel citrus- en olijfbomen met die onmiskenbare heerlijke geuren. Het pad en het uitzicht was eveneens overeenkomstig, maar ja die drukte hier dat was echt ongekend en deed wel wat afbreuk aan de tocht.

De eerste etappe van Montorosso naar Vernazza was best pittig, smalle paden en veel klimmen en dalen, maar de uitzichten, het weer en de sfeer waren prima. De foto’s geven dat wel aardig weer denk ik. In Vernazza een korte tussenstop en op de kade wat bammetjs gegeten om de hongerklop op de 2e etappe te vookomen. Ook hier was het dorp overladen met bezoekers. Op naar Corniglia voor de 2e etappe. Eenzelfde soort pad, wederom veel klimmen en dalen, maar aanmerkelijk minder mensen en dat beviel een stuk beter. Het was inmiddels middag en de zon was al behoorlijk krachtig, daarnaast begonnen de voetjes en ook mijn linkerknie te melden dat het wel mooi genoeg was voor vandaag. Ik kon ook enige blijdschap, toen we Corniglia hadden bereikt, niet onderdrukken. Op het terras een heerlijke pasta als lunch en we konden ook de terugreis wel weer aanvaarden. Er rijdt langs de Cinque Terra een hedendaagse trein en die bracht ons in 20 min, weer terug in Monterosso. Helaas was de shuttle service van de campingbaas pas om 18u beschikbaar en dus besloten we het maar met de benenwegen te doen. Bij de camper lekker onderuit met een biertje en de voetjes omhoog. Effe bijkomen van mooie tocht. Morgen weer nieuwe avonturen, hopelijk iets minder toerristen.