leovankoppen's Blog

Vandaag bij de eerste grote stad in onze tour aangekomen, Milaan. Milaan is gigantisch groot, 1,2 miljoen inwoners en in de regio veel aangrenzende gemeenten, waardoor er sprake is van een metropool met zo’n 3,2 miljoen inwoners. Een stad met een rijke historie, uit de verre oudheid maar ook al van de moderne tijd. Milan vertegenwoordigt het “rijke” Italie. Rijkdom verworven door activiteiten op de financiële markten, maar ook vanwege de industrie en natuurlijk vanwege de modehuizen. Naar ik begrepen heb uit de boeken heeft de historische uitstraling van Milaan het verloren van de drang naar vooruitgang. Dat heeft enerzijds de stad gebracht waar het nu is, een wereldstad, een metropool. Ik moet zeggen dat je dat ook wel terugziet in de stad. Er is niet echt sprake van een oude stadskern met grote imposante gebouwen die elkaar verdringen. Het Piazza del Duomo is absolute de topper van de stad, met uiteraard de Duomo del Milano en het Galleria Vitorio Emanuele II als pronkstukken. De Duomo is het meest bekend, in Gotische en Renaissance stijl, het is echt een kunstwerk waar een ongekend aantal mensen aan gewerkt moeten hebben. Er zitten -waar je kunt kijken- beelden, op elke pilaar, raam of ander constructiedeel zitten ornamenten en beelden. Je wordt er tureluurs van als je er naar kijkt. De bouw startte in 1386 door Archbishop Antonio da Saluzzo en daarna is er ieder keer weer een andere grootheid geweest die vond dat de bestemming en ook de stijl van het gebouw aangepast moest worden. Aansluitend is er tot begin van deze eeuwe gesleuteld aan het gebouw en aansluitend is men nu voortdurend met onderhoud bezig. Kortom een bouwwerk dat nooit af is.

Kostbaar onderhoud, al denk ik wel dat de kosten van het onderhoud ruimschoots gedekt gaan worden door de bezoekers. Hele horden mensen willen het kunstwerk ook van binnen en van boven bekijken. Reken maar mee; toegangsprijs €16 p.p., ik schat gemiddeld zo’n 300 bezoekers per uur, dus op een dag zo’n 2500 * €16 = €40.000. Dat levert per jaar toch wel zo’n 12 miljoen op. Rijk worden daar hebben ze wel kaas van gegeten daar in Milaan. Op een plek vlak daarnaast worden ook heel veel euro’s verdiend. In de Galleria Vitorio Emanuele II zijn alle topmerken uit de modewereld terug te vinden Gucci, Armani, Prada etc. We zijn maar uit die winkels gebleven, want ik geloof niet dat Gerda tot de doelgroep behoort, maakt de vakantiereis ook een stuk goedkoper.

Overigens is de Galleria zelf echt fantastisch mooi. Niet alleen de overkapping, maar ook de gevels van die (dure) winkels zijn echt prachtig en dan is het topstuk misschien wel de marmeren vloer met tal van mozaieken. Onze De Tuinen in Naaldwijk zijn ook mooi en ook de Haagse Passage is niet lelijk, maar vallen helemaal in het niet bij de grootsheid van deze Gallaria, echt schitterend. Voor mij nu al een van de mooiste bouwwerken van Italië, en we zijn nog maar net begonnen.

We staan met de camper bij een ecologische boer net buiten Milaan. Zo’n mooi door muren omsloten erf en wij kregen een speciaal plekje toegwezen. In de ochtend worden we gewekt door overwegend schorre hanen die al heel vroeg wakker zijn. Dat heeft ook weer zijn voordeel, want dan ben je tenminste al een beetje wakker op het moment dat de kerk, die echt op 10m afstand staat, via een klokkenspel om 7 uur laat weten dat het tijd is om aan het werk te gaan. Ik waan me zo ongeveer in Bertolucci’s film Novecento. Geweldig toch!

Het is een half uurtje met de fiets naar de binnenstad, dus heel goed te doen. Helaas is het donderdag grijs en miezerig als we met de fiets naar het centrum vertrekken. Er staan nog wat zaken op de bucket list. Het laatste avondmaal van Leonardo da Vinci, De Scala en het Castello Sforzesco plus een Milanese pranzo. Het zit ons niet mee, onderweg verandert de miezer in regen en we besluiten toch maar even een plek op te zoeken om te schuilen. Fietsen in de binnenstad van Milan heeft wel wat weg van Parijs-Roubaix, alleen zijn de klinkers hier zo ongeveer 5x zo groot, maar liggen net zo ongelijk als in Noord Frankrijk, maar bij ons zijn ze met de regen dus spekglad. Voeg daar de nodige tramrails bij en je begrijpt waarom fietsen een uitdaging is. Ik hoor een kreet -of vloek- achter me en als ik omkijk krijg ik direct de bevestiging van wat ik vreesde, Gerda was uitgegleden over de kasseien en/of de tramrails of de combinatie van beiden. In een moment flitste het door mijn hoofd, daar gaat onze vakantie. Maar het viel uiteindelijk allemaal erg mee gelukkig. Wat beurse plekken, een schaafwond en een kletsnatte broek, maar geen gebroken ledematen gelukkig.

Uiteindelijk kwamen we via een omweg aan bij het Museum waar we teleurgesteld wilden worden in het Laatste Avondmaal van Da Vinci. Althans ons reisboek gaf ons deze waarschuwing vooraf. En ja hoor het werd een grote teleurstelling, niet het schilderij, maar het feit dat de er voor deze dag geen kaarten meer beschikbaar waren. Dat kan er nog wel bij vandaag! Het is 13 april, zou dat het zijn?

Dan maar de Pranzo (lunch) nuttigen in een naar later bleek een hippe tent met heel veel jongeren. Bestellen via een QR-code op je telefoon, bleek uiteindelijk wel aardig te werken en de pasta smaakte prima. Overigens wel prijzig allemaal in Italië, eten en uit eten gaan, maar ook camperen, want de ecologische boer hanteerde een ecologische prijs.

Op naar de wereldberoemde Scala van Milaan. De plek waar al die beroemde opera’s in premiere zijn gegaan. Leuk museum en ook een kijkje in de bijzondere fraaie zaal. Ja daarbij vergeleken is de Koninklijke Schouwburg een dorpszaaltje.

Inmiddels was het weer aardig droog geworden en zijn we nog flink gaan slenteren door de stad, naar het Castello Sforzesco, wat erg groot en lomp staat met daarachter een eveneens groot maar wel heel mooi park. Dat was het voor vandaag, de voetjes hebben rust nodig en Feijenoord speelt al om kwart voor zeven. Ik voel dat er iets moois staat te gebeuren. Volgende week zitten we in Rome als de return gespeeld wordt. Al vraag ik me af of dat nou wel verstandig is. We gaan het meemaken.

---