Als we aankomen bij Lizas Smäbruk is het er heel rustig. De huiskat is blij dat er eindelijk iemand is om tegenaan te schurken. De aandacht wordt beantwoord met een weldadig snorren. De familie is onderweg van een weekend met vrienden in Skiën. Dat ligt een stukje onder Oslo aan de kust. In en vorige reis zijn we er een keer doorheen gereden nadat we in Sandfjord aan land gekomen waren. Bij Liza komen staat een beetje gelijk aan thuiskomen. We zijn er inmiddels al heel wat keren geweest. In drie verschillende jaargetijden, het prille voorjaar met volop sneeuw, hoogzomer met verassend hoge temperaturen, een koude herfst alle berken geel getooid en in de nacht al flinke nachtvorst.
Logeren bij Liza is met de camper heel eenvoudig, we zijn haar niet teveel tot last, zij heeft haar gezin en werkzaamheden op de smäbruk (kleine boerderij) en dat vraagt de nodige aandacht. Maar in de morgen samen koffie drinken en in de avond gezamenlijk eten lukt meestal wel. Heel gezellig allemaal. Verder gaan we redelijk onze eigen gang. Het gebied waar ze wonen leent zich uitstekend voor wandelen, fietsen, zwemmen en in het voorjaar als er sneeuw ligt natuurlijk langlaufen. Veel bossen met op sommige plaatsen kleine of wat grotere meren en het is er erg heuvelachtig zodat je verwend wordt met mooie vergezichten tijdens wandeling of fietstocht.
Toen we de familie niet thuis aantroffen zijn we een wandeling gaan maken en toen gebeurde er iets heel bijzonders. We liepen bij het meertje toen er een auto uit de tegenoverliggende uitrit kwam rijden, we keken naar de auto en de chauffeuse van de auto keek terug en toen waren de reacties aan beide kanten bijna extatisch. Het was onze Australische nicht Tessa die heel toevallig vanuit de boerderij waar zij werkt naar haar appartement wilde gaan en heel onverwachts ons tegenkwam. Het bijzondere is dat er niemand over straat reed en liep en dat wij voor elkaar meer dan bekenden elkaar daar geheel onverwachts tegenkwamen. Ze zette spontaan haar auto aan de kant en wandelde met ons mee om even te kunnen bijpraten. Zo’n 4 jaar geleden is ze meegegaan met ons voor een skiavontuur bij Liza en het is haar zo goed bevallen dat ze in de zomer daarna is teruggegaan en daar is blijven hangen. Ze werkte bij de boer vlakbij Liza’s huis. Toen in 2020 Corona de wereld in een houdgreep hield kon ze niet meer terug naar Australië en toen ze dit voorjaar wel terug kon bleek haar Australisch paspoort verlopen te zijn. Inmiddels zou ze terug kunnen, maar toch blijft ze nog. Noorwegen heeft haar hart gestolen en ze kan lastig afscheid nemen. Inmiddels heeft ze op de boerderij een naamgenoot gekregen met een nazaat een paar dagen geleden, kortom het wordt steeds lastiger terug te keren naar Australië.
Fietsen in Noorwegen is heerlijk, al moet je niet terugdeinzen van wat stevige klimmetjes, zeker de plek waar Liza woont. Als ze naar de stad gaan, wordt er gesproken over “naar beneden” gaan. Van haar huis tot aan Jevnaker is het een lange weg bergafwaarts. Leuk om een fietstocht te beginnen, maar minder leuk om mee te eindigen. Ideeën voor fietstochten zijn er genoeg en gemakkelijk te verkrijgen. Als we bij de koffie ons dagprogramma doornemen worden er direct tal van suggesties aangeboden en wordt google maps erbij gehaald om duidelijk te maken welke route we moeten gaan rijden. Uiteindelijk werd de route wel heel avontuurlijk nadat we op een gravelweg waren beland en vervolgens na een hek gepasseerd te hebben in een veld met gitzwarte jonge stieren terecht kwamen. In eerste instantie kwamen ze nogal dreigend over, maar toe we in de buurt kwamen namen de de benen. Ze waren duidelijk niet gewend aan frequent bezoek. Ook deze keer kwamen we weer uit in Jevnaker, bij het Kokkestua og Bakerie, voor een lekkere lunch. Ook nu weer weer even gekeken in de souvenierwinkel van Hadeland Glasverk. Helaas heeft de inflatie daar ook toegeslagen, wat een enorme prijzen voor het soms eenvoudige glaswerk. Ik denk dat mijn wijntje niet lekkerder zal smaken als die in een glas van €40 of €60 zit. Geen glaswerk mee dus deze keer.
Na vier dagen vertrekken we met de belofte dat we spoedig weer terugkomen om dan op 17 mei de Noorse nationale feestdag te komen meevieren om dan vervolgens richting Lofoten te gaan. Volgens Liza is het onzin om naar de Nordkapp te reizen, het noorden is op z’n mooist bij de Lofoten. Nog weer een zon 800km doorijden naar Nordkapp is zonde van de tijd en de brandstof. Hoewel Nordkapp nog wel op ons lijstje stond gaan we dat maar denk ik doorhalen. Zeker als de brandstof prijzen nog op het huidige niveau blijven. Vreemd eigenlijk dat een land dat zelf olie, gas en witte steenkool in overvloed heeft de hoogste dieselprijs heeft van onze hele tour. Omgerekend naar euro’s kost een liter diesel in Noorwegen tussen de €2,08 en €2,45. Het zijn in Noorwegen letterlijk dagkoersen. Afhankelijk van de dag in de week is de prijs hoger, zoals bijvoorbeeld op de vrijdag en zondag betaal je de hoofdprijs.
We komen via Drammen in de buurt van Seljord waar een enorme boerenlanddag annex agrarische markt annex Zwarte Cross plaatsvindt. We schrikken van de enorme massa’s auto’s die in de naburige weilanden staan geparkeerd. We besluiten van de weeromstuit door te rijden naar een mooie camping nabij Kyrkjebygda aan het meer Nisser. Dit is op en top Noorwegen, of beter de streek Telemarken. Heel veel bossen, water en grote massieve stenen rotspartijen. Heerlijk om ook hier nog een fietsdagje in te plannen . Helaas is het weer grijs en zo nu en dan zelfs druilig.
De volgende dag is het weer lekker zonnig weer. Helaas zit het erop en gaan we naar de Ferry in Kristiansand. Vanmiddag aan bord en morgenochtend in Eemshaven. Een nieuwe veerdienst direct terug naar Nederland dat scheelt zo’n 800 km omrijden door Denemarken.
De oversteek is geheel volgeboekt, veel mensen uit het Noorden van Nederland die de overtocht als een mini cruise hebben gebruikt. Even een lang weekend naar Noorwegen, vonden wij toch wel een prijzig tripje hoor. Wel lekker om via het Groningen naar huis te rijden. Even na lunchtijd zijn we weer thuis. Exact 4 weken na ons vertrek. Het was een leuke reis, met name de steden die we hebben bezocht, al viel het landschap wel wat tegen, uitgezonderd Noorwegen en Zweden natuurlijk.
4500 km in 4 weken, 8 landen en nog meer, met name, leuke steden die ons weer nieuwe ervaringen hebben gebracht. We kijken alweer uit naar de volgende Campertocht .
Leuk verhaal. Inderdaad, op naar de volgende.