Litouwen lijkt onbereikbaar, daar het leek het wel op toen we deze morgen de routeplanner de opdracht gaven ons naar Vilnius te leiden. Er kwam een melding dat een bepaalde weg vanwege een opbreking niet toegankelijk was. De Garmin deed ons het onderstaande volgend voorstel !
De aanbevolen route was nu om via Wit Rusland, zo’n 400km om, naar Vilnius te rijden. Dat vonden we niet alleen vanwege de omweg een goed voorstel. Belarus is nou niet een land waar we op dit moment willen verblijven. Uiteindelijk hebben we de routeplanner maar gewoon weer genegeerd en zijn we old school op de borden gaan rijden.
Als rechtgeaarde Nederlanders nog even goedkoop de tank vullen, want in Polen is de diesel ruim een kwartje goedkoper dan in Litouwen, waar de prijs met €1,85 overigens nog redelijk is vergeleken met de prijzen in Nederland.
Toen we Litouwen binnenreden was ons beider reactie dat Litouwen wel heel veel weg heeft van Nederland. Erg vlak, veel landbouw en op de achtergrond bomenrijen en bossen. Je waant je zo ongeveer ergens in Brabant. Voor een fraai landschap hoef je niet naar dit soort landen te reizen, dat vind je dichter bij huis ook. Toch doen we het, waarom eigenlijk? Goede vraag en dus lastig te beantwoorden! Eigenlijk is het gewoon nieuwsgierigheid. Hoe is het daar, het voormalig oostblok? Nog sterker uitgedrukt een voormalige Sovjet republiek? Wat is er nog over van het communistissche regiem? In hoeverre zijn deze landen al “echte” Europese landen? Waar staan ze nu? Maar ook interessant is natuurlijk de oude cultuur. Deze landen hebben een rijke geschiedenis en wat vind je daar van terug? Op zoek naar de antwoorden op deze vragen. Het is het avontuur dat trekt!
Bij een avontuur moet je soms wat improviseren en zaken niet al te nauw nemen. Zo ook met het verkeer. De kwaliteit van de wegen laat soms ernstig te wensen over, dat is in Litouwen niet anders dan in Polen. Hier in Litouwen wat minder lappendekens, maar wel enorme spoorvorming, je glijdt met je wielen in een soort greppeltje in het wegdek. Te zwaar verkeer? Slechte fundatie? Ik weet het niet, achterstallng onderhoud in ieder geval.
Via Kaunus komen we aan het eind van de middag aan in Vilnius, de hoofstad. De route ging voornamelijk over 4-baans wegen en dat was wel weer een meevaller. Daar had ik eigenlijk niet op gerekend, zeker niet na de melding van de routeplanner deze morgen. Rond Kaunus zagen we tal van grote winkelcentra en alle grote merken prijkten daar ook op de gevels. Kortom de verwestering heeft hier ook gewooon plaatsgevonden. De vraag komt naar boven of afschaffen van het communisme dan automatisch de introductie is van een commerciële (kapitalistische) wereld, waarin de wereldmerken het voor het zeggen hebben. Maken deze landen niet allemaal dezelfde fout. Ziende blind in de val lopen van de grote jongens van deze wereld. Je zou ze willen waarschuwen, denk goed na wat je wel en wat je niet accepteert van de commercie, van de groter wereldspelers. Voor je er erg in hebt ben je overgeleverd aan de Elon Musks, Jeff Bezos’ en Mark Zuckenburgs van deze wereld. Moeders wijsheid, “berouw komt na de zonde”. Het zal zijn beloop krijgen en het is niet aan mij om ze nu al van een zonde te betichten.
De camperplaats die ik voor Vilnius had geselecteerd was een in en intrieste parkeerplaats buiten de stad. Op zoek dus naar een betere plek. Iets op loopafstand van de binnenstad. Dat klonk veel beter, maar toen we in de buurt van de eindbestemming kwamen sloeg de twijfel toe. Via een gravelpad, een opgebroken weg, langs bouwputten en even later over een hypermoderne straat weer terug naar een groot oud herenhuis, maar tot onze verbazing bleek daar dus ook een camping te zijn. Bingo! Gelukkig kregen we het laatste plekje toegewezen en al was het wel een beetje scheef. Naar bed gaan in de camper had nu wat weg van een helling beklimmen voor het slapengaan. Maar we stonden op loopafstand van de oude stad en de spiksplinternieuwe winkels en restaurants waren nog geen 100m van ons vandaan. Heel bijzonder.
Vilnius is de hoofdstad van Litouwen, maar de oude stadskern heeft geen kenmerken van een wereldstad. Het lijkt veel meer op een provinciestadje, heel gezellig met wat oude gebouwen, veel kerken, een heuse universiteit in het centrum van de stad. Zeg maar een soort Leiden. Wat wij beiden erg opvallend vonden was het grote aantal jonge mensen met kleine kinderen. Bijna allemaal begin twintigers die met een baby in de weer zijn. Of hoogzwanger of bruidspaar zijn. Ongekend wat we op een dag aan bruidsparen hebben gezien. Bij de een tweetal kerken was het zelfs file trouwen. Het ene trouwtje klaar, dan kan de volgende beginnen. Wel mooi om te zien al die gasten zo gefocused en trots op hun bruidspaar en de bruid en bruidegom heel onwennig met de situatie. Al die belangstelling en die vreemde kleren aan je lijf.
Vilnius heeft vele kerken en als je met Gerda op reis bent schuilt daar wel een gevaar. Niet vanwege haar religieuze behoeften, maar wel de cultuurhistorische! Maximaal vijf hadden we afgesproken. Het zijn er uiteindelijk vier geworden. In een geheel andere stijl dan wat we in Spanje tegenkwamen. In de kerk in rococo stijl was het een komen en gaan met de bruidsparen. Als je er een onvergetelijk dag van wilt maken dan past zo’n kerk daar prima in. Hieronder een kleine impressie.
Vilnius toch wel een beetje in mijn hart gesloten als een leuke stad met veel potentie, en dat laatste kan in meerdere opzichten worden uitgelegd! Als toetje heeft Vilnius ook nog een bijzonder fraai kasteel zo’n 20 km buiten de start gelegen. Helaas hadden we het bezoek wat minder goed gepland. Het was op een zondag en opnieuw liep de temperatuur op naar 30 graden. Het gevolg hiervan laat zich raden. Een grote toeristenstroom dat een wandeltempo aanhield waarmee je helemaal stuk gaat. Het kasteel lag er heel fraai bij, dat is zeker waar, maar de restauratie was destijds door de communisten zou voortvarend aangepakt dat de sjeu van een oud kasteel verloren is gegaan. Jammer, meer kan je er niet over zeggen.
We trekken weer verder en gaan richting Letland. De laatste camperplaats bevindt zich vlakbij een bijzondere locatie. Eigenlijk een bedevaartplaats midden in het open land. Op een spontane wijze is er een Heuvel der kruizen onstaan. Een van de pausen heeft eind vorig eeuw ook met een bezoek vereerd. Het is heel imponerend om te zien. Inwoners uit Litouwen zijn hier als eerbetoon, herinnering, herdenking of om welke andere reden dan ook op een heuveltje in het landschap kruizen gaan plaatsen. Dit is een enorme en indrukwekkende verzameling geworden. Als je er tussendoor loopt zie je dat het een internationale en ook militaire herdenkingsplaats is geworden. Kruizen met vermelding van regimenten militairen die bij een gevecht of vliegongeval zijn omgekomen. Ook veel kruizen met een herdenking aan de inval in Oekraïne. De inval in Oekraïne is hier in Litouwen overigens ook in het dagelijkse leven heel goed zichtbaar gemaakt. Heel begrijpelijk gezien de ligging en de historie met Rusland. Deze heuvel staat ook symbool voor een afwijzing van oorlog en geweld en een protest richting Rusland. Hier een impressie.
Een heel bijzondere plek dat je aan het denken zet en ook wel het besef dat er heel veel verdriet is in deze wereld en dat wij “spekkopers” zijn. Wel een bijzonder en ook droevig afscheid van Litouwen. Op naar Letland, niet geheel onbekend voor ons.
4 van de 8 landen zijn aangedaan, dat betekent dat jullie op de helft zijn!
Ja ruim, want inmiddels zit Letland er ook al op. Zitten nu in Estland. Vrijdag gaan we varen.