De Oder-Neisse grens kende ik nog vanuit de geschiedenislessen van vroeger. Een grens waarover destijds aan het einde van de 2e wereldoorlog in Potsdam flink is onderhandeld. Maar tot mijn verbazing waren we al lang en breed de grens gepasseerd voordat we over de brug over de Oder reden. Hebben de Polen er later een stukje bijgepakt en zijn ze nog verder naar het westen opgeschoven of ontbreekt er iets aan mijn kennis van de geschiedenis. Hier openbaart zich het feit dat ik altijd veel meer belangstelling had voor aardrijkskunde dan voor gescheidenis. We doorkruisen Szczecin (Stettin) om de camping te bereiken, dat gaat heel voortvarend en halverwege de middag melden wij ons aan. De dame achter de balie spreekt ons direct toe in vloeiend Engels en dat bevalt ons uitstekend na onze Duitse avonturen. Ook de camping aan de zeearm Dabie ziet er gezellig, maar wel wat rommelig (Pools) uit.
Omdat we nog een halve middag voor de boeg hebben besluiten we om Szczecin te gaan bekijken. we pakken de fiets en na en ritje van 8 km belanden we via een grote flyover middenin in een enorme mensenmenigte. In iets dat lijkt op een Sail manifestatie, maar ook wat weg heeft van de Gentse feesten. We zien ons genoodzaakt met de fiets aan de hand lopend onze weg te vervolgen. Ook dat bevalt ons wel, al wilden we ons niet echt gaan onderdompelen in al dat feestgedruis. We wilden alleen de stad maar even bekijken.
We worstelen ons door de menigte naar het oude centrum, maar dat ligt een beetje overhoop door reconstrcties en verbouwingen. Uiteindelijk zoeken we de rust op een lekker terras. De eerst piwo smaakt goed, Gerda houdt het bij koffie.
Leba is de volgende bestemming in Polen. De reden van ons bezoek aldaar is het nationaal park direct gelegen aan de Oostzeekust. De route er naar toe brengt de nodige problemen. De routeplanner is te goed bijgewerkt. De snelweg in aanleg is in werkelijkheid nog niet klaar, terwijl de Garmin er helemaal vanuit gaat dat over die weg gereden kan worden. Het gevolg is dat we op wegen komen die erbarmelijk slecht zijn en vreselijk smal. Soms worden we over een zandpad gestuurd. Dat wordt wat al te gek! Proberen te negeren levert ook niet het gewenste effect en de Garmin melden dat de weg niet bestaat levert ook geen gewenst resultaat. We gaan maar weer ouderwets op de borden rijden om te voorkomen dat straks al het servies aan diggelen is.
Er zijn niet zoveel snelwegen in Polen, slechts tussen de grote steden als Warschau en Gdanks e.a zijn er vierbaans wegen. Er worden op het moment de nodige snelwegen aangelegd en waarschijnlijk betalen we als Europeanen daar volop aan mee. Over een paar jaar wordt het dus heel gemakkelijk om Rusland te bereiken, maar misschien is dat tegen die tijd helemaal niet wenselijk en/of nodig, of is Polen onderdeel geworden van Putin country (sick).
De doorgaande wegen zijn redelijk goed berijdbaar, maar de dorpen/stadjes zorgen vaak voor het nodige oponthoud. De D-wegen (gele wegen op de kaart) zijn echt van slechte kwaliteit, een waar lappendeken van stukken asfalt en dan nog met flinke kuilen. Je hobbelt alle kanten op en geen stukje inhoud van de camper blijft op zijn plaats.
Leba blijkt het Zandvoort van Polen te zijn. Heel veel zomerhuisjes en dus dito toeristen. De straten puilen uit van de souvenierstalletjes en terrassen. Dat was nou niet de reden van ons bezoek, integendeel. Het nationaal park blijkt daarbij ook niet heel toegankelijk te zijn. Er is zo ongeveer maar één weg die leidt naar een duingebied met “wandelende duinen”. Het lijkt ons leuk om daar in alle rust naar toe te fietsen, maar we worden echter aan alle kanten voorbijgreden door busjes en treintjes met toeristen. Allemaal op weg naar de wandelende duinen. Het was een zware klim door het fijne mulle zand naar de top en we waren ook daar niet de enige, maar konden wel even genieten van het bijzondere landschap.
Leba dus maar weer snel verlaten op naar de volgende toeristische attractie; Gdansk. Zo’n 2 uur rijden volgens de campingbaas in Leba, maar het werd bijna het dubbele aantal. We hadden het plan om de middag in de binnenstad door te brengen, dat lijkt wat krap te worden. Uiteindelijk valt het mee en is het vanuit de camping een klein half uurtje fietsen. Gewoon de tramrails volgen en dan kom je aan bij de straat der straten.
Gdansk is eveneens een toeristische trekpleister en dat is ook geheel terecht. In de vorige eeuw, toen het nog Danzig heette, Duits gebied was. Na de 1e WO was het bij de verdeling van Polen in het verdrag van Versailles aan het eind van de eerste wereldoorlog een twistpunt. Duits of Pools., uiteindeljk werd het geen van beiden, maar een vrije stad. In 1939 werd het weer door de Duitsers ingelijfd na hevige gevechten. De stad is tijdens de 2e wereldoorlog vervolgens ook bijna plat gebormbardeerd.
Het herstel is voortvarend opgepakt, want de stijl van de huizen is gebleven, 4 verdiepingen hoog, fraaie gevels, hetzij in oude authentieke stijl of heel modern vormgegeven, Heel passend gedaan. Deed me een beetje denken aan de wederopbouw die ook in Ieper (Belgie) heeft plaatsgevonden nadat het in de 1e WO met de grond was gelijk gemaakt.
Na het bezoek aan Gdansk vervolgen we onze weg richting Baltische staten. Op naar Litouwen met nog een tussenstop in de buurt van Elk. Het gevecht met de routeplanner beslissen we dit keer duidelijk in ons voordeel. Zo af en toe mogen we een stukje van de nieuwe snelweg uittesten, het gevolg is heel veel ruimte. Uiteindelijk komen we halverwege de middag aan op een boerencamping en worden allervriendelijkst ontvangen door de boerin. Een schitterende plek en tijd om even rust te nemen. De temperatuur is weer opgelopen naar 30 graden nadat we vanmorgen met wat regenbuien waren vertrokken. Te warm om nog veel te gaan ondernemen. Het blijft zomer ook diep in Polen en het moet ook nog een beetje vakantie blijven, dus genieten we van de rust aldaar.
Leuk om te lezen. Drie/vier jaar geleden waren ze ook al met die snelweg bezig. Iedere keer een stukje klaar, dan weer omleiding en dergelijke.
Wij zijn met de fiets tot aan het begin van het park gegaan. Toen met de benenwagen over het strand (vroeg in de ochtend) daarna de wandelende duinen op en daarna terug door het bos. Goede herinnering aan.
De wegen zijn hier en daar een lappendeken. De auto krijgt wel wat te verduren.
Mooi weer te lezen. Het is dus echt een avontuur. Zeker met je kennis van aardrijkskunde en geschiedenis is het mooi zijn reis te maken. Zijn de wijnglazen nog heel?