De Duitse autobahn is niet het meest spannende om over te bloggen dus slaan we dat over. De camperplaats bij Lauenberg aan een jachthaven van de Elbe ziet er wel aardig uit en dus besluiten we dat het wel mooi is voor vandaag en parkeren we de camper op de strook dicht tegen de jachthaven. De faciliteiten op de CP vallen uiteindelijk wat tegen en ik moet moeite doen om mijn positieve denkweise vast te houden. Vanuit hier kunnen we een mooie fietstocht stroomafwaarts langs de Elbe maken en terug dus ook weer stroomopwaarts. In de avond zorgt een flinke bui voor afkoeling, hopelijk niet alleen bij ons, maar vooral ook in al die uitgedroogde plekken in Nederland. De volgende morgen schijnt er gelukkig weer een waterig zonnetje. Echter bij het vertrek van onze fietstocht slaat het helemaal dicht. Al het water dat gisterenavond gevallen is, lijkt als waterdamp terug te keren en we zitten in een vette grijze mist die heel lastig oplost. We zetten door en genieten van de mooie stukjes die ons ten deel vallen en van de tasse kaffee mit tarte unterwegs.
De faciliteiten op de camperplaats stellen behoorlijk teleur, het is er allemaal wel, maar het ontbeert de Deutsche qualität, helaas. Als vervolgens de CP-beheerder mij komt vertellen dat ik niet goed tussen de lijntjes heb geparkeerd besluiten we dat het wel genoeg is en trekken we door naar het voormalige Oost-Duitsland. Rostock wordt onze nieuwe bestemming met een tussenstop in Wismar.
Het landschap langs de autobahn richting Rostock doet niet veel onder aan wat we al eerder gezien hebben. Het blijft gewoonweg saai! Het lijkt wel of er geen dorpen zijn in Noord Duitsland, alleen een paar grote steden. Of zijn die Duitsers zo slim dat ze de autobahn zo neergelegd hebben dat dorpen er geen hinder van ondervinden? Hoef je ook geen geluidschermen of -wallen aan te leggen. Toch eens navragen. Wismar is een oude Hanzestad en het heeft alle charme van een Hanzestad. Mooie oude huizen met dito geveltjes en straten die bestaan uit kinderkopjes, maar dan wel met een platte schedel. Klinkt een beetje raar, maar wandelt uitstekend. De markt biedt een mooi raadhuis en nog meer oude gevels, veel in dieprood baksteen, wat ook zo kenmerkend is voor Hamburg. Na een lekkere lunch bij die zwei Schwestern vervolgen we onze reis richting Rostock.
De melding besetzt op de slagboom maakt ons duidelijk dat wij, net zoals vele anderen, deze camping hadden uitverkoren. Een paar kilometer verder uit de stad is ook een zeer goed aangeschreven camperplaats. Bij aankomst constateren we een hoge automatiseringsgraad. Voor15 euro kunnen we ticket uit de automaat halen die overigens niet aan teruggave doet, ergo een nacht kost ons dus €20. Nou ja. Later blijkt dat er ook een muntautomaat staat bij de stroomvoorziening en ook die is nogal rigide. Werkt alleen met 50 eurocent munten. In deze tijd van contactloos betalen heb ik geen idee meer hoe die eruit zien. De plaatselijk kruidenier biedt oplossing al moet ik daarvoor wel iets kopen anders gaat haar geldla niet open (hoe bedoel je rigide automatisering). Later op de avond komt de kampbeheerder nog even langs om ons te informeren over hoe alles werkt op zijn camperplaats. De toon is aanvankelijk nogal directief, maar gaande het gesprek (jawel in het Duits) werd hij wat vriendelijker (zie je nou wel, gewoon aardige mensen, wellicht een beetje strikt.
De volgende morgen is de man niet zo aardig meer als hij constateert dat Gerda haar sandalen mee de doucheruimte in heeft genomen. Vloekend kwam hij de douchruimte in om haar en ook de andere gebruiker van de andere douche te wijzen op deze zeer ernstige overtreding. Grundlichtkeit OK, maar dit lijkt ons wel ein bisschen verrückt.
Rostock heeft net zoals Wismar een mooie binnenstad die bestaat eigenlijk uit een lange straat met veel mooie gevels die tevens dienst doet als winkelboulevard. Daarnaast ook tal van kerken en ook deze keer konden we het niet laten er een te bezoeken. Wederom met heel veel mooie ornamenten aan koor en preekstoel, maar het mooiste was toch wel hetgeen achter het altaar was verscholen. Een astronomische klok , dateert al uit 1472, werkt feilloos, al is af en toe handmatig ingrijpen wel vereist. Bijvoorbeeld op 29 februari in een schrikkeljaar en ook in december 2017, toen was die noodzakelijke ingreep bijna wereldnieuws.
De fietstocht later in de middag verliep niet helemaal volgens plan. We wilden de zeearm waaraan Rostock ligt omfietsen, maar daar waar wij een brug verwachtten lag een toltunnel die alleen door snelverkeer mocht worden bereden. Rechtsomkeert dan maar met een koffiepauze in Rostock. Hadden we vooraf toch even moeten checken. Prompt komt de gedachte op dat er straks geen Ferry meer vaart tussen Estland en Zweden, moeten we ineens toch door Putin Country. Toch nog maar even checken vanavond voordat we doorrijden richting Baltic.
De volgende morgen zitten we heerlijk in het zonnetje te ontbijten. We zijn tijdens de koffie, die volgt op ons ontbijt, op het grasveldje achter de camper gaan zitten omdat de ontbijtplek inmiddels in de schaduw ligt. De kampbeheerder komt langs en sommeert ons op de straat te gaan zitten. Warum? Nou gewoon omdat andere mensen ook niet op het gras zitten! Nur dafür. De kambeheerder lijkt wat doorgeslagen in zijn perfectionisme en/of heeft nog geen afscheid kunnen nemen van een voorgaand tijdperk. Duitsland waarderen is nicht nur einfach. Op naar Polen.
Haha. Je ervaringen met Duitsers zijn helemaal je van het. Mijn ervaringen zijn gelukkig heel anders, maar dat zal ook zijn omdat ik goed Duits spreek. Het tijdperk voor digitaal betalen in Duitsland is inderdaad nog niet begonnen. Veertien dagen geleden in de Eifel moesten we op veel plaatsen in de horeca contant betalen.
Wat een machts- vertoon dit is niet meer van deze tijd. Gauw door,en genieten van wat wel mag!