Van Sevilla naar Cordoba is gemakkelijk aan te rijden in een paar uur. 25 jaar geleden deden we er op de fiets in omgekeerde richting 2 dagen over. In mijn herinnering was het een fantastisch mooie tocht, dus deden we een poging die route op te pikken. De route die we nu reden was niet onaardig maar haalde het niet bij mijn herinneringen. Vroeg in de middag vonden we bij gebrek aan een camping een enorme camperplaats, eigenlijk gewoon een grote parkeerplaats aan de rand van de stad. Het grote voordeel nu was dat we deze keer de fiets in de garage konden laten staan en lopend de stad in konden gaan. Cordoba is op en top Andalusie/Spanje, de bakermat van de flamenco, de enorme historie en de vele fraaie monumenten die daarvan getuigen. Ons doel was te gaan genieten van al dat moois. Met name een bezoek aan het Mezquito en een flamenco uitvoering hadden we op ons lijstje staan.
Omdat we vroeg waren gearriveerd zijn we stad maar even ingewandeld voor een eerste verkenning. Bij toeval liepen we direct de oude Joodse wijk in, die nog behoorlijk authentiek is gebleven. Smalle straatjes met witte huizen waarbij de ramen beschermd worden door een zwaar zwart ijzeren hekwerk. Op diverse plaatsen in de stad waren plekken ingericht voor festiviteiten. Wat staat er te gebeuren? Internet bood geen oplossing, wel is me inmiddels duidelijk geworden dat de Spanjaarden graag een feestje vieren. De geraadpleegde kalender gaf inzicht in de nodige festiviteiten gedurende het gehele jaar, maar eind april stond niet ingevuld. Later bleek het ons dat het ging om Mayo Festo. Op het grote centrale plein werd een podium opgebouwd en stonden de stoelen al er opgesteld, vanavond maar even kijken wat hier gaat gebeuren. In ons rondje door de stad werd er op een aantal plaatsen al ingedronken. Telkens hoopten we op live music, maar het bleek ijdele hoop. Wel nog geprobeerd mee te drinken, maar onze keuze bleek niet erg drinkbaar(!). Dreigend onweer. Terug naar de camper voordat de bui echt losbarst. Juist op tijd bij de camper. Na het eten opnieuw de stad ingelopen, helaas werd de voorstelling op het grote plein vanwege het slechte weer afgeblazen en verplaatst naar de volgende avond. Maar goed dat we besloten hadden om twee dagen in Cordoba te blijven dan kunnen we dat nog mooi even meepikken.
De volgende morgen eerst het geplande bezoek aan het Mezquito. Een bijzonder gebouw omdat het in in de eerste jaren van het bestaan een moskee was die in opvolgende perioden door opvolgende Moorse heersers verder is uitgebreid. Nadat aan het eind van de 10e eeuw de Moren verdreven waren en de Christenen het voor het zeggen kregen, is de de Moskee omgebouwd tot een kathedraal. Van gebedshuis naar kerk is een kleine stap zou je kunnen zeggen, maar als je er bent geweest zal je die logische redenering moeten ontkennen.
Het was erg druk bij de entree en we mochten een paar grote groepen met gidsbegeleiding voorbij steken, dat scheelt! De afgelopen weken al menige keren met veel verbazing zo’n moskee of kathedraal ingelopen, maar deze keer kende mijn beleving zijn gelijke niet. Een mengeling van verbazing, ontroering, verbijstering en ontzetting maakte zich van mij meester. Het was een ervaring die ik nog eerder bij mijzelf had meegemaakt. Bij de entree het beeld van een enorme zaal met honderden zuilen verbonden met dubbele arcaden. Heel imposant! Mijn emoties werden versterkt door de reacties van andere bezoekers, die als dwazen na binnenkomst met hun mobiele telefoon plaatjes begonnen te schieten en en passant hun gids uit het oog verloren. Verbazing op eenieders gezicht. Je begrijpt niet wat je ziet en dat was nog maar het begin. Als je verder doorloopt kom je in het deel waar in de moskee een kathedraal is “ingebreid”. Er gaat hier iets mis in je bovenkamer. Cognitieve dissonatie of anders (hedendaags) gezegd “mindfuck” maakte van mij meester. De combinatie van de Gotische en Barokke stijl van de christenen vloekt met de monotone stijl van de hoefijzervormige bogen van de Moslims.
Bij mij komt de gedachte op dat die christenen gedacht moeten hebben we zullen jullie moslims eens een poepie laten ruiken en laten zien hoe je je heiligen moet eren. Eens even laten zien dat we superieur zijn aan jullie moslims. Een eveneens verdwaast ronddolende vrouw begon tegen ons over hoe mooi de samensmelting van de twee geloofsovertuigeningen in dit gebouw een voorbeeld zou moeten zijn om in vrede samen te leven. Een mooie gedachte, die bij mij echter geen post vatte. Bij mij bleef dat beeld van overtroeven te sterk aanwezig.
We hebben twee uur met verbazing door het complex rondgedoold. Dit was wel even wat anders dan een oude Moorse Moskee of Katholieke Kathedraal. De combinatie van beiden en het achterliggende verhaal maakt dat de Mezquito van Cordoba het beste is wat we gezien hebben in Spanje. Cordoba is de winnaar (ganador)! Na het bezoek hebben we in de sinasappeltuin nog even zitten chillen om bij te komen van de de wandeling door het imposante gebouw, maar zeker ook vanwege de mentale vermoeidheid die zo’n bezoek teweeg brengt.
Na deze geweldige ervaring hebben we nog een stadswandeling gemaakt en zijn vervolgens op een voor Spanjaarden ongebruikelijk tijdstip gaan eten. Overigens geen probleem, want Spanjaarden eten van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat. Dus kan je ook op voor ons normale tijd eten. We wilden immers de flamenco avond op het Plaça Mayor niet missen en die zou om 20u van start gaan.
Optredens van verschillende dansgroepen meldde het programma. Ver voor aanvangstijd liepen er al tal van jonge vrouwen in vol ornaat nerveus heen weer te stappen. Van vrienden en vriendinnen terug naar ouders en naar de dansgroepleidster of leider. Het was een soortgelijk beeld als bij de processies op Semana Santa, een paar familieleden doen mee aan het spektakel en de rest van de familie en/of vrienden is supporter. Een leuke entourage als voorspel voor een heerlijke avond, ook voor outsiders zoals wij.
<De foto’s volgen later, het lukt helaas niet om die te uploaden>
De begeleiding bij de verschillende groepen is simpel maar paste uitstekend bij een zo’n voorstelling, een gitarist, een percussionist en een of twee muzikanten die slechts hun handen als muziekinstrument gebruiken. Tezamen creëerden ze een fantastisch ritme voor hun dansgroep. Het werd een avondvullend programma want alle leeftijdsgroepen kwamen langs, pensionado’s waren vrijgesteld (gelukkig ;-). Onze dag kon niet meer stuk, een waardig afscheid van Andalusië met Cordoba als winnaar.
Morgen gaan we Andalusie verlaten en trekken we La Mancha in. Voor ondermeer een bezoek aan Toledo. Ook hebben we onze plannen wat aangepast. We hebben besloten om Madrid of een keer met een citytrip te gaan doen of op te nemen in de volgende Spanjereis als we de Noord- en Westkant combineren met Portugal. We denken erover om dat in de nazomer te gaan doen als de velden niet groen, maar geel zullen zijn en het noorden ook wat mooier/warmer weer te bieden heeft.