Vanaf het zuidelijkste puntje koersen we naar de stad met de prachtige naam Jerez de la Frontera. Het is een tussenstop richting het natuur/national Park Donoña. Het gebied is de delta van de grote rivier Guadalquiver. Het is een groot natuurpark geworden een naast de delta is er in de loop jaren ook een moerasland ontstaan met een zoetwaterbekken. Uiteraard letterlijk en figuurlijk een broedplaats voor watervogels. Daarnaast schijnen er ook zo’n 200 Iberische Lynxen te leven en heel veel wilde paarden. Een soort van Oostvaarders plassen dus, maar dan groter en groot genoeg om te voorkomen dat de beesten teweing eten kunnen vinden in wintertijd. Hier geen discussies of er wel of niet bijgevoerd dan wel afgeschoten moet worden. Hier is wel ruimte voldoende om de natuur zijn gang te laten gaan. Al met al voor ons reden genoeg om het gebied te gaan bezoeken. Op advies van mijn grote camperadviseur en broer moesten we dan (ook) El Rocio met een bezoek gaan vereren. Dus kozen we El Rocio als bestemming, omdat er vanuit deze plaats ook tours door het gebied van Donaña te boeken waren. Voor alle zekerheid online maar even gecheckt wat de mogelijkheden waren. Helaas op zondag geen Engelstalig gids beschikbaar. OK, dan maar een dag langer in El Rocio en op maandag de tour inplannen.
Op weg daag naartoe biedt Jerez een erge kaal en clean camperpark waar we tezamen met veel andere camperaars geparkeerd staan. De avond geeft nog wat stevige regenbuien en dat verhindert een avondwandeling naar Jerez. Morgenochtend dan maar. Het is er ook de volgende morgen niet meer van gekomen, Jerez dan maar aandoen in en volgende versie van de Iberische tour waarbij we ondermeer Portugal en geheel noorwest Spanje willen gaan bezoeken. Die stukken laten we deze keer letterlijk en figuurlijk links liggen.
Nog voor de siësta aanvangt zijn we op de camping in El Rocio. We kijken verbaast op als een kerel met een grote sleep achter zijn auto het door de regen van gisteren drijfnatte zandpad van de camping probeert te eggen/dichtslepen/??? Het is maf gezicht, maar blijkbaar de methode om van het overtollige water af te komen en de kuilen tegelijkertijd een beetje te dempen. Mooie ruime camping met prima plekken. De middag wordt doorgebracht op de camping en plannen worden ontwikkeld. Morgen alle tijd om vrij te besteden en dat stadje te gaan bekijken. We plannen een fietstocht in vanuit de camping naar de Atlantische oceaan en later in de middag kunnen we El Rocio wel bekijken en daar een biertje gaan pakken.
De fietstocht biedt niet veel ander opties dan 17 km langs de redelijk drukke weg richting kust te gaan. Hoe we ook proberen andere paden te vinden, ze zijn er domweg niet. We raken verstrikt in een enorm groot gebied van aardbeientelers. Een soort Westland, maar dan met die afschuwelijk lelijke plastic kassen. Ook hier hebben ze “Polenhotels”, logeerverblijven voor al het personeel dat betrokken is bij het binnenhalen van de oogst. Geen Polen, maar Afrikanen in dit geval. Ook op zondag ging het oogsten van de aardbeien volop door. Op de verschillende complexen heel wat legertjes personeel zien lopen. Zwaar ruggenwerk, want de aardbeien staan niet in goten op werkhoogte, zoals je dat bij ons wel ziet.
Een aardig inkijkje over hoe het hier in Spanje werkt, maar het helpt ons niet aan een leukere route naar de kust. Dan toch maar verder tezamen met de langssnellende auto’s.
In Torre de la Higuer is het seizoen ook nog niet begonnen zo lijkt het. We genieten van de zee en de rust en vervolgens van een heerlijke lunch op het terras in de zon. Na de regenbuien van gisterenavond is het mooie weer gewoon weer teruggekeerd. Heerlijk zomer in April!
De terugreis naar de camping zijn we idem dito en linea recta als teruggefietst. Tijd voor een rondje door zondagmiddagwandelingetje door El Rocio. Heel bijzonder! De straten zijn brede zandpaden en het gangbare verkeer hier zijn ruiters met paarden. Al is er op deze zondagmiddag ook wel het nodige bezoek met auto’s. Het is een paardenstadje, daarom alleen zandpaden, nergens vind je er bestrating. Ruimte is er genoeg, de wegen zijn zeer breed en worden deze dag verder verbreed omdat iedereen de enorme plassen probeert te ontwijken.
De foto’s spreken voor zich lijkt me. Heel bijzonder sfeertje.
Maandagmorgen vroeg uit de veren want onze tour vertrekt al om 8u. Het valt me op dat om 7u als we naar de douche lopen nog hardstikke donker is. Maar we zitten heel westelijk en houden toch nog de Centraal Europese tijd (CET) aan. Dat betekent dat het in de ochtend laat licht wordt en ook laat donker. Omdat je ook nog heel zuidelijk zit duurt de dageraad ook nog heel kort. Om 8u staan we bij het vertrek, het is fris, maar de zon schijnt dus het lijkt een fantastische tour te gaan worden. Ben benieuwd of we de Iberische Lynx kunnen gaan spotten. Het doet me denken aan de gamedrives die we in Z-Afrika deden. Een beetje spannend gevoel op voorhand. Met een man of 16 zitten we in een grote overland truck/bus , hoog op de wielen zodat we wel een riviertje kunnen nemen. Tegen de tijd dat we flink in het park zitten en we mogelijk de Lynx zouden kunnen gaan zien, verwijnt de zon en wordt het steeds mistiger. Het is niet ons lucky day. Heel spijtig, het blijft de gehele tocht tot aan twaalf uur behoorlijk slecht zicht helaas. Ook weinig mooie foto’s dus.
En toch was het een mooie tocht en hebben we heel veel ibissen, ooieveaars, lepelaars, flamingo’s, uilen, gele kwikstaarten, valken en uiteraard konijen en reigers kunnen spotten. Onze gids vertelde boeiende verhalen over al deze dieren. De konijnen werden met veel zorg omgeven omdat ze zeer belangrijk onderdeel van de voedselketen vormen. Dat ligt in de Nederlandse duinen wel wat anders volgens mij. Naast de witte- ook de purperreiger kunnen spotten. Onze gids vertelde daarbij de mooie anekdote dat op een van zijn vorige tochten een Nederlandse vogelaar op leeftijd hem huilend bedankte voor het feit dat hij voor het eerst in zijn leven een purper reiger had kunnen aanschouwen. Het was voor ons met die anekdote meer huilen van het lachen. Maar bij mijn weten nooit eerder een purper reiger gezien, dus kunnen we die toch maar even afvinken.
Jammer van de mist, geen Lynx kunnen zien, maar het was heel leerzaam en amusant. Na deze natuur morgen weer cultuur. Op naar Sevilla, of beter terug naar Sevilla, want daar zijn we op een van onze fietstochten ook al eens geweest.
Wij bezochten El Rocio per fiets, geen succes! Was warm en droog de auto met eg, had er toen een sproei installatie achter hangen.
Ja ik kan me voorstellen dat het bij droogte heel anders wordt ervaren en dat er aangepaste maatregelen worden genomen