Granada ligt niet heel ver van de kust, maar we nemen onze tijd. Er liggen op de weg naar de kust nogal wat witte stadjes, er is zelfs een speciale toeristische route die langs al deze stadjes leidt. Wij kozen onze eigen weg naar de kust. De eerste etappe daarvan leidde naar Ardales. Vanuit Granada een rit door een zeer open en afwisselend landschap met nu olijfbomen in plaats van sinasappelbomen. Mooi glooiend landschap met fraaie vergezichten. Doel voor vandaag is een camping nabij Ardales in een dennenbos bij een meer in een natuurgebied. De camping is lang niet vol, maar de camperplaatsen zijn wel allemaal bezet vanwege een bepaald evenement. De beheerder is zo aardig om ons een tijdelijke plek te geven, want de dag erna heeft hij volop plaats. We accepteren het aanbod en maken een wandeling om de omgeving te verkennen. De temperatuur is aanzienlijk lager, met name door de koude wind, maar uit de wind is het met een biertje goed uit te houden. We zolen naar een wandelroute in dit mooie gebied. Die zijn er en leiden ook naar een heel bijzondere route Caminito del Rey. Niet lang, maar wel spectaculair, met een pad dat hangt aan een helling en een fraaie brug over een kloof. Dat lijkt een mooie uitdaging voor morgen. Nader onderzoek maakt duidelijk dat je ook hier tickets voor moet boeken. De websites laten zien dat er tot 1 mei geen enkele mogelijkheid beschikbaar is. Dan zoeken we zelf maar een wandeling uit. De wandeling via de App Komoot leveren twee routes op die allebei ondermeer het startpunt van de Caminito aandoen.
De volgende morgen is het zwaar bewolkt, buiig en behoorlijk koud. Als we op pad gaan is een winddicht jack op zijn plaats, want de wind is verschrikkelijk koud. Temperatuur 7 graden, gevoelstemperatuur 4 graden. Vreemd hoor hoe de temperatuur ineens meer zo’n 15 graden kan dalen. Tijdens de wandeling begint het ook nog eens te regenen, dus het wordt bikkelen. Het is een drukte van belang op de aanlooproute naar de Caminito. Vakantiegangers vanuit Marbella of Malaga die dachten dat een spectaculaire wandeling in de bergen een leuke afwisseling is van het strandleven. Zo lopen ze er ook bij! Op gymschoenen, in korte broek en in een dun trainingsjack lopen ze erbij alsof het 20 graden is. Die gaan vandaag niet alleen een onvergetelijke wandeling doen, maar gaan het ook onbeschrijvelijk koud krijgen in die wandeling. Bij de entree van de Caminito is het een drukte van belang, iedereen krijgt een helm op en vertrekken per groep onder begeleiding van een gids. Wij vervolgen onze eigen wandeling en komen uit in een klein dorpje met een all in one; restaurant, cafe, buurtwinkel, cadeaushop en wellicht nog meer. Wij maken met een kop koffie slechts gebruik van de cafefunctionaliteit.
Het blijft koud en regenachtig en de dag eindigt voor ons in een warme camper. De volgende dag staat, op weg naar de kust, een van de mooiste witte stadjes namelijk Ronda op het programma. Hopelijk is het weer dan weer een beetje genormaliseerd.
De route naar Ronda is wederom fraai en na een klein uurtje rijden zijn we er. Het ziet er in eerste instantie nog niet heel spectaculair uit en een parkeerplaats voor de camper is niet eenvoudig gevonden. Uiteindelijk komen we uit op een camperplaats met veel faciliteiten, maar waar wij alleen willen parkeren en dat is dan wel betaald. We wandelen het stadje in en uieindelijk komen we aan waar het te doen is. Eerst maar even koffie op het terras en een praatje met een stel dat de opticiënwinkel van de hand gedaan heeft en nu ook als pensionado’s door het leven gaan. Mooie verhalen en dito brillen die ze dragen, wat wil je!
De oude stad Ronda ligt op een hoge rots en is min of meer gescheiden van de rest via een steile en diepe kloof. Een oude brug verbindt beide delen en het is inderdaad de moeite van een bezoek waard. Met name ook de vergezichten die met dit heldere en zonnige weer fenomenaal zijn. De foto’s getuigen daar van.
We besluiten na enig aarzelen om toch naar de kust af te dalen. De route via de A-369 en de A-377 is rustig en heel fraai, biedt fraaie vergezichten op vele witte stadjes en in de verte herkennen we zelfs de rots van Gibraltar. Uiteindelijk komen we uit op een camperplaats aan het strand bij Torre Guardiaro. Een gewone en vooral grote lege parkeerplaats voor strandbezoekers, die er overigens niet te bekennen zijn. Het seizoen is duidelijk nog niet begonnen. De enige strandtent die we zien als we via het strand naar de haven lopen wordt nog volop gerenoveerd. Heerlijk rustig hier aan deze costa.
