Vanuit Almeria gaan we onderlangs de Sierra Nevada naar Granada. Eerts nog even gekeken bij de locatie waarbij kennelijk een groot aantal spaghetti westerns zijn opgenomen. Op de weg naar Tabernas zo’n 30 km van Almeria liggen twee van deze locaties. De moeite waard om even te bekijken en te vergelijken met het echte wilde westen c.q. de Monument Valley (zie onze USA-reis). Het landschapkomt is wel fraai, woest en verlaten, maar haalt het niet bij Monument Valley. Bij Oasys, een van de twee locaties, zijn dus hele westernstadjes nagebouwd inclusief saloons en sheriff office. De locatie/ het park is verschrikkelijk vercommercialiseert en ik kreeg een dejavu van ponypark Slagharen. Kosten voor een dagje gingen ver boven het door onszelf beschikbaar gestelde budget. Dus snel rechtsomkeer gemaakt en de route opgepakt van de A-348 die onderlangs de verschillende Sierra’s uiteindelijk onderlangs de Sierra Nevada leidt tot aan Granada.
Het was fantastisch weer, de weg goed te berijden en ook nog heerlijk rustig. Wat kan je je nog meer wensen? Een alternatieve en ook meer uitdagende route hebben we ook nog overwogen, maar na de uitdaging in de Sierra Espuna zijn we wat minder naïef geworden. Ook een gelezen review over het alternatief, de AL-5402 en de AL-4130, met een gemiddelde snelheid van zo’n 25km/u bevestigde onze voorzichtige keuze. Schitterende uitzichten met uiteraard sneeuw op de toppen en ook nog tijd en mogelijkheid te hebben om daar naar te kijken tijdens het rijden, bevestigden ons gelijk.
Na een paar uur wil je wat eten en juist toen we daar over begonnen, openbaarde er voor onze ogen een zonnig terras. Niet geaarzeld en dus besloten we een lichte lunch te gaan nuttigen, maar toen we op het terras van de Britse buurman te horen kreeg dat het Menú del Dia op deze plek de beste was van de gehele streek, hebben we dat advies maar opgevolgd. En dus kozen we uit het menu de licht verteerbare onderdelen, gazpacho, tortillia venturas en een pastres. Inderdaad, de man had helemaal gelijk, gerechten van uitstekende kwaliteit. De pastres hebben we maar ingeruild voor een cafe americano, want het werd echt te veel. En dat allemaal voor 14 euro p.p. , goed en veel voor weinig.
Na deze lunch konden we wel weer even verder. Op naar de camping Suspiro de Moro nabij Granada, die we vooraf al van onze komst op de hoogte hadden gesteld. Goede camping, gezellige ontvangst maar op de verkeerde plek. Stijf tegen de snelweg aan! Nou ja niet te veel op de camping blijven dan maar, dan heb je er ook minder last van. De gastvrouw was zeer uitgebreid in haar informatievoorziening, zo vertelde dat 200m verder de bushalte was voor de bus naar Granada en dat we er rekening mee moesten houden dat er vanwege Semana Santa de binnenstad op verschillende plaatsen afgezet zou kunnen zijn.
Bij het selecteren van de camping waren we wat onzorgvuldig geweest, want nu bleek dat de afstand naar Granada volgens Google maps bijna 2 uur fietsen zou zijn, conclusie dat wordt dus met de bus naar Granada! Nader onderzoek met maps.me en nog later met de Mio (fietscomputer), leverde op dat we er in ruim uur zouden zijn, overigens wel bergafwaarts, maar terug dus klimmen geblazen. Uiteindelijk zijn we twee dagen heerlijk met de fiets naar Granada gefietst. Een heerlijk tochtje met heel mooi fietsweer en fantastische vergezichten (Sierra Nevada) zoals op de foto is te zien. De laatste 2 km naar de camping waren daarbij ook nog eens een fikse finale.
Je komt dus goed getraind terug.
Zoals ik ben weggegaan 💪😀