De afdaling vanuit de Sierra Espuna viel reuze me en de afstand naar de Midellandse zee in een paar uur eenvoudig te overbruggen. Dus stonden we tegen het middaguur al bij de uitgekozen camping bij Cabo de Gata. De camping leek op campercontact wel OK, maar eenmaal aangekomen op deze plek hielden we het snel voor gezien. De omgeving werd aan alle klanten ontsierd door plastic kassen. Nu is het Westland al niet zo fraai met al dat glas, maar het kan dus echt veel minder. Plastic kassen, schots en scheef, vaal en vuil en veel rotzooi eromheen maken er een walgelijk lelijk aangezicht van. Na wat inkopen in het nabijgelegen San Jose zijn we doorgereden naar het plaatsje zelf en besloten we te overnachten op de camperplaats vlak tegen de boulevard. In de middag nog de fraaie kustweg naar la Fabriquilla afgefietst, zou legendarisch moeten zijn volgens een bepaalde website omdat je aan de ene kant uitzicht hebt over zee en aan de andere kant een prairie-achtig kaal landschap. Het was wel niet onaardig, maar spectaculair was het nu ook weer niet.
Daarna nog even een biertje gepakt op de boulevard en de avond volgemaakt met plannen maken, een spelletje Yatzee en bloggen.
Het is inmiddels goede vrijdag en we hebben gelezen dat ook in Almeria een processie heeft vanavond. Almeria ligt op schootsafstand, dus even snel boodschappen inslaan en dan een goede camperplaats bemachtigen een stukje buiten Almeria. We fietsen dan vanaf de camperplaats wel naar het centrum. Nou boodschappen doen op goede vrijdag is een uitdaging. Alle supermercado’s zijn gesloten op de feestdag. Gelukkig bleken er in Almeria nog wel wat kleine winkeltjes open te zijn.
De camperplek biedt weinig voorzieningen, maar we houden het nog wel een dagje uit met de energie, het water en het toilet. Vanaf de camperplek is het een fantastisch fietspad langs en over de boulevard naar het centrum. Dat is vanavond na de processie dus gemakkelijk terug te fietsen in het donker.
‘s Avonds rijden we tijdig naar de Kathedraal en bestellen een koffie op het terras voor de kathedraal, net naast de “tribunes” die speciaal zijn gebouwd voor dit event. Tegen negen uur begint het vol te lopen en dient zich een eerste broederschap aan met een gigantisch object met een Jezus afbeelding en tal van ornamenten en kaarsen eromheen. Het ding moet lood- en loodzwaar zijn en wordt niet zichtbaar gedragen door een grote groep mannen, die na elke vijftig meter weer 5 minuten rust krijgen.
De kathedraal van Almeria blijkt vijf broederschappen te hebben en dus komen er vijf van dit soort gevaarten voorbij. De een blijkt nog groter -en zwaarder- te zijn dan de ander. De eersten worden naar in de kathedraal gedragen, maar sommigen zijn zo groot dat ze niet door de deur naar binnen kunnen. Worden wel gezegend en bewierrookt en maken vervolgens een rondje om de kathedraal heen. Elk broederschap heeft zijn eigen fanfare die de rij sluit, voorafgaande aan de stoet lopen de zondaars met hun puntmutsen en kappen over hun hoofd. Het heeft veel weg van outfit van de klu klux clan beweging. Daarachter volgen deftige geklede dames en heren, soms ook kinderen, zeg maar de notabelen van het broederschap, dan het gevaarte en tenslotte de fanfare. Door de vele rustpauzes onderweg gaat er wel wat tijd overheen voordat een broederschap voorbij is. Een avondvullend programma dus, ook volgens de tafel naast ons op het terras, want daar stroomde het bier overvloedig en hun gedrag leek meer dat van wat ik in Oetelddonk tijdens de carnavalsoptocht ook heb waargenomen. Ieder keer als de mannen het gevaarte weer optilden om verder te schuifelen steeg er applaus op. Op sommige plaatsen in de processie wordt de groep sjouwers ververst en schuift er een nieuwe groep mannen onder het gevaarte. Stevige mannen die drijfnat zijn van het zweet als ze eronder vandaan kruipen. Vervolgens zie je ze ook met gepaste trots elkaar op de schouders rammen, selfies maken en door omstanders met waardering worden toegesproken. Eigenlijk is zo’n processie een mix van geloof, kracht en vertier, en niet geloof, hoop, liefde en berouw.
Indrukwekkend zo’n processie en tegelijkertijd ook wel raar, aan de ene kant herken je alle elementen van het geloof, kerk aanbidding, maar tegelijkertijd zie je ook het andere gedrag van vertier en macho gedrag. Het is hoe dan ook traditie en spektakel, net zoals de carnavalsoptochten in Nederland. Al wil ik daarmee niet de indruk wekken dat het geloof geen rol meer speelt.