leovankoppen's Blog

Het weer laat nog ernstig te wensen over. Na een paar aardige dagen is het nu weer regenachtig. En als je dan ineens in de bergen zit is het ook zo maar weer een aantal graden kouder. Elke 100 meter 1 graad Celsius hanteren we als vuistregel. Dat betekent weer binnen zitten en fleece en lange broeken aan. In de loop van de ochtend wordt het droog volgens de Spaanse Buienradar en dan blijft het droog tot een uur of vier. Eerst maar even naar de plaatselijke bakker voor een lunch. El Berro blijkt twee bakkertjes te tellen, maar bij de eerste waar we de bakkerij binnenstapten waren we niet welkom. De tweede bleek wel brood te willen verkopen en zijn specialiteit was blijkbaar een broodje dat leek op de Franse chaussee de pommes broodjes, maar in deze broodjes zat geen appel(moes), maar een tomatenmengseltje. Aardig voor bij de lunch. Met mijn slikklachten, die helaas nog niet over zijn, eet ik al nauwelijks brood meer, maar met deze tomatenprut van binnen glijdt zo’n broodje wellicht gemakkelijk naar binnen.

Na wat puzzelen op diverse aanplakborden op en rond de camping vinden we een aardige wandelroute die past binnen de tijd dat het droog is. En als het een beetje meezit gaan we ook de zon nog zien vandaag. De wandeling loopt naar het naburige gehucht Gebas en dat licht een heel stukje lager, dus dat betekent eerst afdalen en terug klimmen. De wandeling start fantastisch langs wat veldjes met sinasappelbomen, je mag het geen boomgaard noemen want daar is het echt te klein voor. Maar de geur die sinasappelbloesem levert is echt heerlijk. Dat is ook de reden dat er een sinasappelplant thuis in de studeerkamer staat. Alleen vanwege de geur!

De wandeling gaat eerst over steile betonpaden, dat voorkomt in ieder geval het glibberen en glijden na de buien van de afgelopen uren. Langzaamaan komen we uit in veldjes met olijfbomen en wat we denken amandelbomen te zijn. Het wandelpad loopt voor een groot deel over en naast een irrigatiekanaal. Zo’n betonnen bak waarop van die “broodjes” liggen, die overigens ernstig lijden aan betonrot, dus oppassen geblazen. Opeens slaan we eerst links- en dan rechtsaf en lopen we in een heel bijzonder pad dat het meeste weg heeft van een loopgraaf. Heel bijzonder die manshoge steile wanden links en rechts van je. Oranjekleurige steen en enorm vette klei. Net op het moment dat je denkt, maar stort zo’n wand met al die regen niet in, is dat gebeurt en moet je al glibberend en klauterend je een weg banen om het pad te kunnen vervolgen. Tot op dit moment was alles redelijk schoon gebleven.

Tot het moment dat we uitkomen bij een tunnel, waarvan de ingang geheel in beslag genomen werd door een plas water waardoor we ook de uitgang van de tunnel niet meer in zicht konden krijgen zonder natte voeten te krijgen. Dat was het moment dat we moesten besluiten om de wandeling vlak voor ons doel, Gebas, te moeten afbreken en rechtsomkeer te moeten maken. De terugweg gaat deels over hetzelfde pad, we zoeken een lunchplek en verorberen de Chaussee de tomat, ze smaken heerlijk.

Na ruim een uur bereiken we de plaats waar de sinasappelbomen staan. De zon schijnt nog en we hebben nog energie over, dus dalen we verder af naar de sinasappelen. Het is niet alleen bijzonder dat de boom én vrucht draagt én tegelijkertijd n bloei staat, maar net zo bijzonder is dat de eigenaar een groot deel van de mogelijke oogst zomaar laat vergaan onder de boom. Bevat verrotte sinasappelen wellicht ook goede mest voor de groei. Dat is wat je noemt circulaire landbouw.

Vlak voor de bui zijn we weer binnen. Een mooie avond voor een stevig potje Yatzee en plannen maken voor het vervolg van de reis. Voor Granada hebben we de toegang van het Alhambra kunnen boeken. Morgen nog even die lastige afdeling en dan op naar de kust.