De eerstvolgende grote stad die we op het oog hebben is Murcia, dat is nog wel een flinke afstand vanaf Valencia dus hakken we die afstand in tweeën, alle tijd vandaag om onderweg nog wat anders te gaan doen. Naast de camping van Valencia ligt een soort van groot meer, wellicht mag je het ook een lagune noemen, vlak naast de Middelandse zee waarmee het ook een verbinding mee heeft; Probes del Sud. Wellicht kunnen we daar flamingo’s of ander vogels spotten, maar in ieder geval een mooie wandeling maken. We worden met veel enthousiasme uitgenodigd om een rondvaart op het meer te komen maken op een soort van Westlander, maar als we zien hoe de andere met toeristen volgeladen Westlanders verderop rondtuffen op het meer, dan kunnen we daar de lol niet van inzien. We slaan het aanbod af en gaan zelf op stap aan de kant van de zee, daar ligt ook een vogelplas die met een mooie wandeling wel te ronden is. Donkere wolken dreigen, maar leveren slechts enkele spetters op. Geen flamingo’s helaas, maar wel een leuke wandeling.
Tijd genoeg vandaag dus vermijden we de snelweg en gaan we via lokale wegen naar een camping waar een Nederlands stel hun droom hoopt waar te kunnen maken. Nou dat alleen is al uitnodigend genoeg voor het bezoek. Een telefoontje levert als reactie ondermeer op dat we welkom zijn en via WA de coördinaten van de locatie. Het ligt ergens in de heuvels op enige afstand van Alicante. De reis er naar toe wordt wel erg moeizaam met al die rotondes en 30km zones met verkeersdrempels. De routeplanner heeft vandaag een off-day vinden wij, maar het kan ook zijn dat wij de werking van de routeplanner nog niet helemaal doorhebben. De coördinaten instellen was geen probleem, maar het resultaat was onverwacht en ook nogal teleurstellend. We eindigden ergens in de middle of nowhere. Bij de nieuwe poging bleken we hemelsbreed 4km van het einddoel te zitten, helaas was het via de juiste weg 21km. Nou ja via een verschrikkelijke slechte weg met enorme kuilen en nauwelijks breed genoeg voor de camper kwamen we aan bij de droom van twee onvervalste Rotterdammers. De ontvangst was allerhartelijkst en dat vergoedde veel. Veel ruimte zowel op de camping als de omgeving, mooi uitzicht op Alicante en heel veel rust. Heerlijk.
Het jonge stel is vlak voor het Corona tijdperk begonnen met de camping, dus de eerste jaren waren niet direct een succes te noemen, maar afgelopen winter heeft het de hele winter volgestaan met overwinteraars die ook nog zo aardig waren om te helpen bij de aanleg van elektriciteit en andere zaken. Ze hadden er zoveel aardigheid in gekregen dat ze nog maar wat langer gebleven waren. Aardige pensionado’s die bezigheid zochten blijkbaar. We hebben ze heel veel succes gewenst in hun missie en vervolgden onze weg naar Murcia.
Vandaag wat buitjes onderweg, maar juist toen we in Murcia inreden werd het bijna droog. Camper geparkeerd, regenjas aan en eropuit. Murcia verkennen! Het haalt het niet bij Valencia dus hadden we slechts een flitsbezoek ingepland, dat bleek ook aardig uit te komen. Naast het onontkoombare bezoek aan de kathedraal en een lunchplek hadden we nog slechts een doel op het oog, het Casino. In de kathedraal stonden de enorme draagbaren met beelden klaar die met de processie op Goede Vrijdag (Viernes Santa) door heel veel sterke mannen door de stad wordt rondgesjouwd. Beulswerk moet dat zijn want de objecten zien er lood- en loodzwaar uit. Later deze week zal dat ook nog blijken.
Zonder dat we al echt op zoek waren gegaan naar het Real Casino de Murcia stonden we er al voor. De eerste reactie was ”wat een mooie gevel” maar het bleek ‘het” casino te zijn. Volgens het boek van Dominicus een “must see” en als je de kans kreeg om naar binnen te gaan, moest je dat absoluut doen. Het bleek open te zijn, dus wij naar binnen.
De naam casino dekt de lading niet, want het is thuishonk van een deftige herenclub. Het is het clubhuis van de Hoge Heren van Murcia (Real Casino de Murcia in English – Real Casino de Murcia (realcasinomurcia.com) Het is werkelijk een prachtig gebouw en de Hoge Heren hadden kennelijk nog wel wat centjes te makken, want het is werkelijk fantastisch zoals het is ingericht met heel veel marmer en ook veel Moorse invloeden, hoewel het gebouw veel jonger is en de Moorse tijd niet heeft meegemaakt.
De hoogste tijd voor een lunch want er is weer een fikse bui op komst. Het is even zoeken maar dan heb je ook wat. Heerlijk tonijn met guacamole, glaasje vino blanco erbij en een heerlijk pastres toe omdat het toch nog pijpenstelen regent.
Juist op tijd is het droog geworden en wandelen we terug naar de camper. Nog een uurtje rijden en we zitten ergens in de Sierra Espuna. Dat uurtje rijden blijkt echter een flinke uitdaging. De kwaliteit van het wegdek laat ernstig te wensen over en de weg wordt steiler en steiler en ook smaller. Gelukkig is het erg verlaten en komen er nauwelijks tegenliggers tegemoet. En also er dan een is dan blijkt er toch iedere keer weer een plekje te zijn waar je kunt passeren. Uiteindelijk passeren we de top en slingeren we nog zo’n 5km naar beneden. Daar is de camping, maar waar is de eigenaresse? Die blijkt gewoon ook de toiletten schoon te maken en na een kwartiertje heen en weer gestuurd te zijn kan ze ons inschrijven en kunnen we door. Het is een terrassencamping en de plekken zijn wat krap. Helaas wat schrammetjes opgelopen bij het inparkeren, balen. Wel trots dat we zonder schade deze col gerond hebben. Morgen een rustdag met bergwandeling.
Ook weer een spannend verhaal. Naast mooie stadsbezoeken is ook de reis leuk beschreven. Wat mij aanging was het verhaal bij de rotterdammers. Zoals die klussende pensionada’s . Mijn Portugese tijd komt dan weer boven bij Rosario. Hekken schuren en verven met stierenbloedrood en muren witten omhet zwembad. Jan deed altijd tuinieren. Was een leuke tijd.
Ja die Rotterdammers hebben veel steun gekregen om de zaak op te bouwen. En volgens het verhaal hadden ze het uitstekend naar hun zin.