leovankoppen's Blog

Drie nachten in Valencia is eigenlijk onvoldoende waardering voor zo’n prachtige stad. Het meest bijzondere is de groene levensader die door de stad ronkelt. De oude rivier heeft na een overstroming een andere loop gekregen vanwege de enorme schade die het destijds berokkend heeft. De stroom is verlegd buiten de stad om en de oude rivierbedding is op geniale wijze omgetoverd tot een multifunctioneel groot en lang park dat zich door de stad slingert. Ik vind deze oplossing in al zijn eenvoud echt geniaal. Ten eerste omdat de stad in de zomerse hitte wel enige verkoeling kan gebruiken. Het Turia park voorziet daarin in ruime mate, veel groen, veel schaduwplekken en ruimte voor ontspanning. Er wordt verschrikkelijk veel gebruik gemaakt van de mogelijkheden voor ontspanning. Er liggen meerdere voetbalvelden waar druk werd gevoetbald, pleinen waar werd geskated, gedanst en muziek werd gemaakt. En natuurlijk slingeren er wandelpaden en ook een enorm lang (en erg smal) fietspad doorheen. Dat maakt ook dat fietsers vrij gemakkelijk elke locatie in de stad via deze levensader kunnen bereiken. Als automobilist is je weg vinden door Valencia een veel grotere uitdaging kan ik uit eigen ervaring vertellen.

De camping die we uitgekozen hadden lag zo’n 13 km voorbij Valencia, we moesten dan ook de gehele stad doorsteken. Op een vrijdagmiddag is dat voor een buitenstaander toch wel een uitdaging. Rotondes met stoplichten bij de afslag, wegen die van 3 banen overgaan in 5 banen op de rotonde en dan vervolgens verder gaan als 2-baans weg. Je kunt de Spanjaard van alles verwijten, maar niet een gebrek aan creativiteit en die vervolgens uitdagingen biedt aan de vakantieganger.

In een van mijn vorige blogpost was ik ronduit negatief over het fietspadenbeleid van de Aragonés, dat van de Valencianes is echt 180 graden gekeerd. Vanaf de camping tot aan de stad een lang fietspad, ongelofelijk. Eerst langs het strand met uitzicht op zee en later via het park verder door de stad. Ik neem al mijn negatieve uitlatingen bij deze terug over het fietspadenbeleid van de Spanjaarden. Het verschilt klaarblijkelijk per stad of provincie. Of Valencia een uitzondering is zullen we later nog wel ontdekken.

Valencia komt tegemoet aan al je zintuigen, allereerst (oog) is het er schitterend qua architectuur, zowel oud als nieuw, maar daarover later meer. Daarnaast geurt (neus) het overal naar citrusbloesem en dat is zo onbeschrijfelijk lekker. Verder is er de volksmuziek (oor) op de pleinen en prikkelt de zon voortdurend de huid. Tenslotte is er de smaak, het eten en drinken in de zon, bij zo’n uitzicht en geur is natuurlijk onbeschrijfelijk.

Over het zien kan ik wel meerdere blogposts volschrijven, want het is werkelijk ongekend wat er al allemaal al stond en wat ze er vervolgens ook nog weer aan nieuwe gebouwen bijgezet hebben. In het Turia Park heeft de Valenciaanse architect Santiago Calatrava zich enorm kunnen uitleven. Echt weergaloos wat daar is neergezet. En daar kan je zomaar met je fietsje naar toe rijden en al wandelend verdwalen in de imposante gebouwen die daar in een soort van hele grote vijver zijn neergezet. Je weet niet waar je kijken moet. Verbazing slaat toe hoe een architect in staat is dit te ontwerpen en dat bouwers er in geslaagd zijn dat ook nog te kunnen bouwen. En als ik toch met complimenten bezig ben, ook nog een paar voor de stadsbestuurders die de visie en lef hebben gehad om zowel het Turia park te laten ontwerpen als de eigen stadsgenoot de kans te geven dit op deze plaats allemaal te mogen neerzetten.

Santiago Calatrava is een tovenaar! (vrij naar de opmerking van Andre via WA). In de volgende blogpost meer over de oude architectuur en cultuur.