Bij de vorig blog ben ik de kaart van Valencia vergeten toe te voegen, dus eerst maar even goedmaken , zodat jullie een goed beeld krijgen van wat ik met de Vida Verde van Valencia bedoelde.
Valencia is echt een prachtige stad met heel veel sfeer. Het is de cultuur en de architectuur die het prachtig maken en de sfeer maken. De gezelligheid op de terrassen op de vele oude pleintjes ingesloten tussen oude gebouwen of de Plaça mayor bij de vele kapitale gebouwen die de stad heeft. Uiteraard de kathedralen, kerken, basilieken en meer van deze geloofshuizen. Maar ook de niet christelijke gebouwen zoals markthallen, musea politie en justitie en niet te vergeten de restanten van de poorten en de stadsmuur. Veel is er gerestaureerd of wordt gerestaureerd en dat maakt het resp. indrukwekkend of jammerlijk. Het plein der pleinen van Valencia (Plaça de la Reina) was tijdens ons bezoek onderhavig aan groot onderhoud. Bouwkranen en hekken ontsierden helaas het plein, dus het was lastig om daar een mooi beeld van te krijgen/maken.
De buitenkant van al die gebouwen is natuurlijk fantastisch om te zien. Een mengeling van stijlen waarin de historie van de stad is terug te zien. Romaans vanuit de Romeinse overheersing, Cartesiaans en Moorse stijl vermengd met Gotische invloeden en vooral veel Barok. Het keramiek museum slaat wat dat laatste betreft alles. Het lijkt wel een snoeppaleis, je wordt er bijna nerveus van als je lang blijft kijken, vooral ook omdat de omgeving zo krap is dat je er met je neus bovenop staat.
Uiteraard zijn we, indien de mogelijkheid aanwezig was, ook even binnen wezen kijken. Ook hier is het onvoorstelbaar hoeveel kostbaar pracht en praal aan de binnenkant te zien is. Soortgelijk als in Zaragoza is ook hier de kathedraal verdeeld in een middenschip en koor met gigantisch orgel, maar daarom liggen er zo’n 12 of meer kapelletjes die elk een eigen heilige eren en die door de rijken uit die tijd zijn geschonken aan de kerk. Waarmee de gulle gever zichzelf, naast de heilige ook min of meer onsterfelijk kon verklaren.
De volgende dag, zondag, was het Palm Pasen. Voor een bepaalde kerk in Valencia een goede reden om alvast een voorschot te nemen op de processies die op verschillende dagen in de Semana Santa (paasweek) in de verschillende steden worden gehouden. We hopen er de komende dagen tenminste nog een bij te kunnen wonen. Het is een zeer bijzondere gebeurtenis, we hebben het een keer eerder gezien toen we ook in de paasweek in Sevilla waren. Het is indrukwekkend wat de verschillende broederschappen die onderdeel uitmaken van de betreffend parochie allemaal inbrengen. Niet alleen qua kleding of fanfares, maar ook aan allerlei attributen van het katholieke geloof.
Bij deze processie in Valencia verzamelden de boerderschappen zich op het grote plein nabij de kerk om daarna een rondtocht van wel zo’n 2 uur te maken door de week. Jong en oud doen mee en letterlijk en figuurlijk op hun paasbest. Kleding die behoort bij de uitstraling en/of betekenisgevend aan de missie van het broederschap. Veel muziek, pracht en praal, maar vooral trots dat de mensen uitstralen mee te willen of mogen of kunnen lopen in de paasprocessie. Het ene deel van de familie staat te kijken hoe het andere deel van de familie meedoet in de processie.
Jammer dat de zon verstek liet gaan, nu was het voor de processiegangers een koude exercitie. Zelfs voor ons, dus zochten we een café op voor warme koffie om daarna naar de oude binnenstad te fietsen om nog wat nieuwe plekken te ontdekken. Zo ook de gerestaureerde oude stadsport waarvan je mooie en ook vreemde plaatjes kunt schieten, zoals je hieronder kunt zien. Tot onze verassing was er op Plaça de la Reina ook nog een optreden van enkele dansgroepen die voor een korte tijd werd onderbroken voor een protest tegen de oorlog in Oekraïne. De Plaça kleurde ineens geel-blauw en er waren sprekers en spreekkoren die leuzen (waarheden) schreeuwden dat Poetin een moordenaar was. Valencia was duidelijk solidair met Oekraïne. Na het 2e optreden zijn we onze andere zintuigen maar even gaan verwennen, dat wil zeggen de huid wat laten opwarmen in het restaurant, want het was bij een ontbrekende zon wat frisjes, het kan ook zijn dat de brandstof op was, dus de hoogste tijd om de smaak zintuigen ook nog even te verwennen met al dat lekkers dat Valencia te bieden heeft.
Valencia is een een onvergetelijke stad geworden en het zo zomaar kunnen gebeuren dat het niet de laatste keer is dat we er waren. Onze zintuigen zijn voor even voldoende geprikkeld. Op naar nieuwe avonturen. Spanje is zo groot en rijk aan historie, er is meer te zien en te beleven.