leovankoppen's Blog

De eerste stad van enige importantie die je vanuit Z-Frankrijk binnenrijd is Figueres. Figueres is ook Dé stad van Salvadore Dali. Spaans en Catalaans trots van wereldfaam. Ik bewonder zijn surrealistische kunstwerken, ik kan er naar blijven kijken. Abstract en toch ook weer niet. Je kan het niet bedenken wat hij geschilderd heeft. De man moet een totaal andere bedrading hebben gehad in de bovenkamer dan wij gewone stervelingen. Figueres heeft een museum aan hem gewijd waar hij ook in is begraven. Het oorspronkelijke plan was om een stukje buiten de stad op een camperplaats te overnachten en dan met de fiets naar het museum te rijden. Maar de regen was een gamechanger dit keer. Het grasveld waarop we stonden geparkeerd begon al flinke plassen te vertonen en het bleef maar regenen. Wegwezen was mijn gedachte, voordat we wegzakken in de vette Spaanse klei. Dus besloten we om met de camper naar Figueres te rijden en ons niet zeiknat te laten worden. Klein probleem, waar parkeer je een camper van bijna 7,5 m lang?

Nou gewoon, op een grote parkeerplaats aan de rand van de binnenstad. In Spanje, met zijn oude steden, is autoverkeer in de nauwe straatjes nauwelijks mogelijk, daarom zijn de binnensteden verkeersluw gemaakt. Met als logisch gevolg dat al die auto’s die naar de stad komen aan de rand van de binnenstad op grote parkeerplaatsen worden achtergelaten. De enige uitdaging is om een parkeerplaats te vinden waar ook de camper in past. De Garmin (navigatie) biedt daarin dan soms een uitkomst. Moet je wel een beetje gokken welke parkeerplaats voldoende ruimte kan bieden. De plaatselijke sportaccommodaties bieden dat veelal, dus dat is wel een verantwoorde gok.

Via een korte wandeling in het nog steeds druilige weer bereiken we het Dali Museum. We zijn te vroeg. We hebben een kaartje online aangeschaft voor het tijdslot vanaf 11u. Dat wordt dus nog een kwartiertje schuilen onder de zonnewering van een van de naburige winkeltjes. Exact om 11u mogen we naar binnen, met mondmasker en na gescand te zijn op koortsverschijnselen. We blijken koortsvrij te zijn. Tegen de verwachting in is het razend druk, mede omdat een paar klassen middelbare scholieren hun CKV-schoolreisje afgestemd hebben op Dali. Nou niet bepaald het publiek dat een rustig museumbezoek mogelijk maakt.

De laatste jaren van zijn leven heeft Dali besteed om het gebouw dat oorspronkelijke een theater was om te bouwen tot een museum en daarmee min of meer ook zijn eigen onsterfelijkheid te borgen. Het museum is net zoals al zijn creaties een combinatie van genialiteit, absurdisme en creativiteit. Beschrijvingen schieten te kort en dus in deze blog post wat plaatjes van zijn meesterwerken.

Hieronder een kunstwerk dat van een afstand een ander beeld geeft dan wanneer je erop inzoomt.

Ben je jaloers geworden en zou je ook wel het Dali Museum willen bekijken, dan kan dat ook vanuit je luie stoel via deze link. Visit the museum as you have never done before! | Fundació Gala – Salvador Dalí (salvador-dali.org)

Ruim twee uur hebben we geprobeerd zijn werk te begrijpen, maar begrijpen is toch echt teveel gevraagd. Bewonderen en verbazen zijn meer passend en dat maakt het werk van Dali zo boeiend.

Eerst maar even lunchen en dan door naar zijn voormalig verblijf aan de kust in Cap Lligat. Een leuke uitdaging om met de camper te gaan rijden. We rijden naar een camperplaats en wilden het bezoek naar zijn voormalig verblijf tot morgen bewaren. De camperplaats blijkt een grote parkeerplaats te zijn die niet erg uitnodigt voor een overnachting. Ter plekke passen we het plan aan en besluiten naar het huis te wandelen en dat ook deze dag te bezoeken. Een leuke wandeling met een steil klimmetje leidt tenslotte naar een heel idyllisch plekje aan een kleine baai. Een beetje weggedoken in het landschap staat een witte villa die aan de buitenkant totaal geen villa allures heeft.

Aan de binnenkant zijn die allures er zeker, bij de entree word je verwelkomd door een opgezette beer, een cadeautje van een goede vriend. Het huis is zeer functioneel ingericht, voor elke functie een aparte ruimte. Bijzonder is ook de constructie die Dali heeft gemaakt om het schilderen vanuit zijn fauteuil mogelijk te maken, het paneel kan via een sleuf vanuit het atelier de kelder in gedraaid worden.

Door al die verschillende ruimten en ook hoogteverschillen is het wel “kruip door sluip door”. Maar wel heel bijzonder, zoals een stelsel van spiegels waardoor hij vanuit zijn bed de zon kon zien opkomen en omdat hij op het meest oostelijke puntje van Spanje woonde, was hij daarmee elke dag de eerste Spanjaard die de zon op zag komen.

Ook de tuin, met zwembad, was voorzien van tal van verassingen, eigenlijk een waar lustoord. Uitgezonderd de oorlogsperiode, toen hij naar de VS is uitgeweken, heeft hij in dit huis gewoond en vooral heel veel gewerkt. Dali heeft een enorme oeuvre nagelaten. Het bezoek vandaag nodigt uit tot nader studie naar zijn ideeën en motieven. Tenminste als die er zijn geweest, maar dat is het intrigerende van Dali.