De route langs Parijs is in eendrachtige samenwerking tussen Garmin, Gerda en mijzelf uitstekend gelukt. we zijn niet in milieuzones terecht gekomen, helaas wel in files, maar c’est Paris n’est-ce pas. Tegen het einde van de middag zien we de eerste kastelen verschijnen als we langs de Loire richting Blois rijden.
We kiezen voor een camperplek in een mooie rustige bosrijke omgeving. Bij aankomst wordt de oprit versperd door een landgenoot die een gevecht is aangegaan met de automatisering. Helaas kan ik hem niet helpen bij de afwijzing “SYSTEM SAYS NO”. Vol vertrouwen deze digitale te gaan temmen, registreer ik mij en tover vlot een fonkelnieuwe toegangspas uit het systeem. Maar waar ik ook mijn pas ook voor houd, zwaai, wapper of insteek, de verdomde slagboom blijft naar beneden, hoe angstvallig dicht ik er ook naar toe rijd. Zwaar gefrustreerd rijden we weg en vinden 10 km verderop een gratis camperplaats met water en loosgelegenheid. Leuke plek, met uitzicht op het -bestaat blijkbaar nog in Frankrijk- een seminarie en direct langs de wandelroute van de plaatselijke bevolking.
Zo raakten we aan de praat met twee vrouwen van zeer respectabele leeftijd, samen waren ze 180 jaar. In een mengeling van Frengels en non verbale communicatie werd ons duidelijk dat ze als echtgenoot van een consul in alle werelddelen heeft gewoond. Van geboorte een Marokkaanse, maar teruggekeerd naar de geboortestreek van haar echtgenoot. Haar oudere vriendin wilde toch wel even graag een kijkje nemen in ons rijdende appartement. Met alle plezier natuurlijk. Complimenten werden ons deel.
‘s Avonds maakten we een keuze voor bezoek uit het aanbod van kastelen. Op een mooie fietsafstand vonden we Chenonsceau, een kasteel middenin de rivier La Cher. Bijzonder! Ziet er goed uit, maar minder goed is deze avond een plots oplopende verkoudheid. Hmm, grr.😪
Na zo’n anderhalf fietsen over kleine weggetjes door het Franse platteland bereiken we het beoogde Chateau. Het ligt er fantastisch bij zo midden in La Cher, helemaal aan het einde van fantastische oprijlaan, een prestigieus kasteel waardig.
Enkele wetenswaardigheden; Chateau Chenonceau heeft als bijnaam, “Kasteel van de vrouwen”.
Vanaf 1494 tot aan 1972 werd het kasteel achtereenvolgens bewoond door 7 generaties vrouwen. De laatste was Simone Menier (jawel, familie van de chocolade fabrikant) en zij gebruikte het kasteel als hospitaal en leidde in de 2e WO als hoofdverpleegster de verpleging voor zo’n 2000 gewonden soldaten. Het gedeelte over het water was in eerste instantie een brug die aan de achterzijde van het kasteel naar de andere oever reikte. De 2e bewoonster bouwde de brug uit tot een verlengstuk van het kasteel door de brug te voorzien van een etage en een dak. Andere vrouwen breidde de locatie uit met tuinen en zorgden voor verfraaiing van binnen- en buitenboel. Zo heeft een elk wel haar stempel op deze locatie gedrukt.
Overigens is niet alleen de buitenkant en de omgeving heel fraai, maar ook binnen valt er veel te genieten. Mooie gobelins en schilderijen van bekende meesters, naast de potten en pannen in de vertrekken van het werkvolk. Dit alles letterlijk en figuurlijk opgefleurd met bloeiende pracht van narcissen, krokussen en bloemen, zodat de muffe geuren van oudheid eenvoudig werden verdrongen door lentegeuren. Complimenten aan de organisatie, bien fait!
Gerda kon er geen genoeg van krijgen maar mijn hoofd en ook mijn hele lijf wilde niet meer. Wat was er toch met aan het handje? Ik besloot maar even buiten in de zon een bankje op te zoeken terwijl Gerda de slaapkamers van de vele maîtresses -ja, die waren daar destijds uiteraard ook nog- nader is gaan inspecteren. Buiten op de bank kwam ik in de analyse tot de conclusie dat het gezien de verschijnselen weleens corona zou kunnen zijn. Maar heb ik die hier in Frankrijk opgelopen of geïmporteerd vanuit het thuisland?
De fietstocht terug werd een ware uitputtingsslag, koortsig, tegenwind en helling op maakten mij een blij mens toen ik heelhuids weer bij de camper was aangekomen.
Nieuwe uitdagingen dus. Hoe gaan we dit handelen? De camper is best ruim, maar elkaar op 1,5m afstand houden en gescheiden toilet en badkamer wordt wel erg ingewikkeld ! Enig App-verkeer later in de avond en volgende ochtend leverde al snel op dat de besmetting vlak voor vertrek heeft plaatsgevonden. Merde ! Shit happens. Wat te doen stoppen of gewoon in eigen bubble doorgaan?