We zijn overgestapt op plan B. Plan A was om de steden Valence en Lyon te bzoeken, maar na de telurstellende ervaringen in Avignon hebben we besloten het plan te wijzigen. Nu zijn we aan de westkant van de Rhone gebleven en hebben Valence, bij gebrek aan een goede camperplaats rechts laten liggen en zijn we links de Ardeche ingegaan. Een beetje noordelijker dan bij het eerste bezoek, maar zeker net zo leuk, wellicht nog leuker zoals zal blijken. De keuze was gevallen op een kleine camping in St. Fortunat sur Eyrieux. De accueil van de camping bleek gehuisvest in het voormalige station. We bleken de enige vakantievierende bezoekers te zijn. Er stond nog een caravan van twee werklui. De onvangst door de eigenaresse was in allerhartelijks Frans, zodat we niet anders konden beslissen dat deze plek tenminste twee nachten waard was.
Nog maar weer een keer de fietsen uit de garage gehaald en op advies van de eigenaress het fietspad “Dolce Via” gevolgd. dat fietspad bleek (opnieuw) over een oud spoor te lopen. Het spoor waarvan het bijbehordende station het sanitairgebouw van de camping was. De route volgde op enige afstand de loop van de Eyrieux, die in de Rhone uitmondt. Daar kwamen wij dus ook uit. Dat was qua afstand te weinig voor deze dag, dus zijn we via de fraaie brug de Rhone overgestoken en een stukje het langeafstand fietspad Via Rhona afgefietst, die dat spreekt voor zich de Rhone volgt. Kwamen ook een aantal stoere langeafstandfietsters tegen. Vervolgens zijn we ook de Drome overgestoken die ons bekend is van vakanties uit vervlogen jaren. Aan het eind van de tocht bij gebrek aan een goede bakker maar op een terras een originele Franse lunch verorberd.”Voie de Veau” stond op het dagmenu, Nou dan doen we dat dan maar. Voordat we er achter waren hadden we kalfslever op ons bord. Nou ja het kan slechter, jaren geleden kregen we tijdens onze wandeltocht tezamen met Jeanne en Vincent, toevalligerwijs zo’n 100km naar het oosten in Parc Vercors, tribe op ons bord. Het verhaal daarbij is dat de hond van de herbergier toen de avond van z’n leven had!
De lunch was snel verteerd toen we via dezelfde fantastische route deze keer stroomopwaarts terug naar de camping moesten. Moe maar voldaan wachtte bij de camper ons het laatste restje zon. De twee dagen in de Ardeche bracht het gewenste vakantiegevoel terug. De volgende morgen in een lichte druilregen afscheid genomen van de allerhartelijkste camping madame. Als aandenken kregen we een flessenopener mee. Dat betekent dat we bij elk biertje dat we in de camper zullen openen aan deze aardige dame zullen terugdenken. Het afscheid ging wat haar betreft weer in het Frans en we hebben daaruit begrepen dat normaal gesproken haar echtgenoot de gasten wel in het Engels kan uitzwaaien. Maar helaas was hij er niet vanwege Covid. … wat de betekenis is van haar uitspraak blijft een vraagteken, we durfden het niet te vragen.
Morgen gaan we echt wel wat kilometers opschuiven naar het noorden, Volgens Campercontact heeft Beaune een mooie camperplaats in de stad. De hoofdstad van de Bourgondische wijnen, daar moet je toch een keer geweest zijn. Zo’n 340 km, te gaan, deze keer via de Peage, eens kijken hoe dat bevalt met de camper. Alles uitproberen en straks ervaringen uitwisselen met Jeanne en Jan. Kijken of we vorderingen maken als camperaars.
geweldig, wat jullie doen, en met zulke prachtige foto’s erbij krijg je zo weer zin om in te stappen!
Ja, jammer dat het er bijna op zit. Zondagmiddag komen we weer thuis zoals het er nu naar uitziet.
Ik denk dat broer Jan er twee gedachten over heeft: a) Hij is stikjaloers op zijn jongste broer en b) Hij is supertrots en meelevend met zijn jongste broer. En natuurlijk ook op Gerda, dat spreekt vanzelf.
En ik weet nu een beetje wat hij al die jaren voor mij gedaan heeft tijdens zijn vakanties. 😀
Hoi Leo en Gerda,
Leuk om mee te lezen hoe jullie je vrije tijd nu doorbrengen. Voelt een beetje alsof je zelf weer op vakantie in Frankrijk bent.
Hi Gert, ja nu de verre reizen maar uit ons hoofd hebben gezet is dit een mooi alternatief. Het was voor ons ook weer een hernieuwde kennismaking met Frankrijk.