Gisteren eindigde ik met de eerste regel van het liedje “sur le pont d’Agvignon”. Ik verheugde me om naar Avignon te kunnen gaan. Ik denk dat Avignon, na Parijs, de eerste plaatsnaam van Frankrijk is geweest die ik kende en die dankzij dat liedje me ook altijd is bijgebleven. De reden is als ik het goed heb dat er in mijn prille jeugdjaren een hoorspel was op de radio waarvan het verhaal zich in Avignon afspeelde en waarbij het liedje als intro werd gebruikt Sur le pont d’Avignon – Kinderliedjes van vroeger – YouTube.
De fantastische routeplanner van Garmin bracht ons keurig naar de startplek van de wandelroute en een beetje tot onze eigen verbazing was daar ook nog eens een geschikte parkeerplaats voor de camper. Bij het begin van de wandling nog geen enkel beeld van de befaamde Pont d’Gard kunnen opvangen. De wandeling liep wel langs een aantal restanten van het kanaal waar de Pont onderdeel van is geweest. De route werd wat uitdagender en voerde langs een steile rotswand, onder protest van Gerda, maar leverde direct ook een prachtig vergezicht op dat beroemde aquaduct. Daarna leidde de route ons naar bijna alle kanten van de Pont, iedere keer een nieuwe gezichtshoek. Op deze manier raakte we ook verzeild in de grote bezoekerstroom, als we het goed begrepen hebben wordt bij de toegang vanaf de parkkeerplaats €7.50 toegang gevraagd. De gedownloade wandelroute kostte €3,99, dus een stukje omlopen leverde naast een mooie wandeltocht ook nog eens €11,00 winst op. Die Fransen maken toch maar een mooie winst op de bouwwerken van hun voormalige kolonialisten.
Na de wandeling restte nog maar 33 gemakkelijke kilometers over de Route National naar Avignon dat werkelijk lag te schitteren in de late middagzon. Dominant aanwezig in het beeld van Avignon het paleis van de Paus dat ten dele in de steigers staat. Verder is de hele oude stad nog omgeven door een brede stadsmuur met slechts een aantal poorten waardoor je de binnenstad kunt bereiken. De ligging aan de Rhone maakt het beeld op een prachtige wijze compleet.
