Arles heeft, naast het feit dat het bij velen bekend is vanwege ons aller Vincent van Gogh, heel veel historie . De Romeinen hebben hier een flinke locatie gevestigd met alles erop en eraan. Theater, Arena, Thermen , Forum en ga maar door. Veel restanten zijn in redelijke staat achtergebleven en dus het bekijken waard. Daarom is Arles een bestemming geworden, weliswaar voor een nacht. Na aankomst op een op het eerste oog aardige camping met een uiterst vriendelijke gastvrouw die verbaast opkeek toen we zeiden dat we slechts voor één nacht kwamen. Arles heeft zoveel moois, dat kan je nooit in een dag bekijken volgens haar. Nou, dat zullen we nog weleens zien! Vol energie en verwachting sprongen we op de fiets en reden we naar het centrum. Fietsen geparkeerd bij Tourist Information en op naar al dat moois. De gok was juist, want de straat die we gekozen hadden leidde direct naar Hotel de Ville. Met op het plein ervoor een Obelisk of was het nou een menhir. Of gooi ik nu zaken door elkaar. Enfin kijk zelf maar en oordeel.
Onder dat plein bevonden zich -nog in redelijke goede staat- de resten van wat eens het forum is geweest. Ik moet zeggen dat het me wel een bijzonder gevoel gaf toen ik daar liep, de gedachte dat hier zo’n 2000 jaar geleden in een totaal andere wereld de mensen hier hun “ding deden”. Nu is 2000 jaar niet zo heel lang geleden als je net met je hoofd in het boek zit van Yuval Noah Harari: Sapiens. Daar heb ik net de cognitieve revolutie achter de rug en zit nu midden in de agrarische revolutie, zo’n 10.000 jaar vóór de Romeinse tijd. Maar toch, het gaf me wel een bijzonder gevoel.
Dat gevoel kwam nog sterker terug in het theater en later in de Arena. Indrukwekkende bouwconstructies met name in de Arena. Minpuntje is wel dat de Arlésiens zowel de Arena als het theater nog gebruiken bij bijzondere optredens/voorstellingen en wedstrijden/shows. Het gevolg is dat de stukken die de tijdgeest niet hebben overleefd vervangen zijn met houten banken in een soort van steigerconstructie. Dat beeld doet heel afbreuk aan de uitstraling, echt een misplaatste aanpak. Nee de arena van Verona wint hier op alle fronten. Op eenzelfde wijze was dat het geval bij de thermen, stukken gerestaureerd maar op een te moderne wijze die de authenticiteit afbreuk doet. Eigenlijk geldt hetzelfde voor de straten en steegjes in Arles. Geen oude klinkertjes, grindkeien of marmeren plavuizen zoals in Verona, maar asfalt. Asfalt hoe haal je het in je hoofd, maar ja het zijn Fransen he! Het spreekwoord met de Franse slag is hier duidelijk van toepassing geweest. En natuurlijk zijn we naar het café van Vincent van Gogh geweest. Het staat ook nadrukkelijk op de tourist citymap vermeld. Het cafeetje stond er erg verlaten, lees gesloten bij. Ik denk dat het in 1888 toch betere tijden doormaakte met al die schilders op bezoek. Arles ademt toch nog steeds wel kunst, moet ik zeggen. Er liepen nog al wat kunstenaars rond, voornamelijk jonge mensen. Met name bij de kunstacademie dat, als contrast met de oude stad, en hypermodern stukje architectuur is geworden. Wat het mooiste is de Romeinse oudheid of het bouwwerk ruim 2000 jaar jonger? Oordeel zelf zou ik zeggen. Op naar de volgende stad die ooit een oude Romeinse vesting was.
