Zoals gisteren beloofd willen we vandaag de Gorges verkennen. Op internet een mooie wandeling langs de rivier gevonden en die in mijn MIO gedownload. De MIO levert je daarbij altijd ook de route naar de plek waar de wandelroute begint. Dat betekent dus met de bergwandelschoenen op de fiets richting Gorges. Dezelfde route zoals gisteren, dus lekker bergafwaarts naar Vallon Pont d Arc, daarna slingeren langs de Ardeche. Het is weer mooi weer en dan is foto’s maken een plezier. Een foto moet vooral het licht hebben dat past bij het beeld van de foto. Naar mijn mening is het met grijs weer dus zinloos om foto’s te maken. Deze morgen was er weer sprake van een ideale combinatie.
Tot onze verbazing kwamen we nagenoeg uit het niets aan de linkerkant van de weg een grote uitspanning tegen, wat is hier nu aan de hand? Maar het hoofd naar rechts gedraaid herkende we daar het iconische beeld van de Ardeche, de pont d’Arc. We besloten al rijdend om het bezoek uit te stellen tot na de wandeling, maar toen we de bocht hadden gemaakt en we een geheel ander beeld kregen, konden we niet anders dan het bekende plaatje schieten.
Het doel van vandaag was de wandeling, maar dit was onverwacht een leuk fotomomentje. Extra bijzonder omdat er geen kano te bekennen is. Dat zal in augustus ongetwijfeld wel anders zijn. We zijn boffers beseffen we opnieuw! Op naar de wandeltocht, zo’n 10 km verderop de Gorges in.
Met enige moeite om het beginpunt gevonden, want de MIO is wel handig, maar doet soms onbegrijpelijke dingen. Vol goede moed gaan we van start en spoedig klauteren we letterlijk en figuurlijk langs de Ardeche. Ik kijk om en zie Gerda op handen en voeten afdalen langs de natte gladde keien. Mijn beeld valt op wat raars aan haar schoen. Nog een keer goed kijken dan maar. Ja ik zie het nu toch haar hele zool bengelt erbij, zit als een langlaufski alleen nog vast bij de neus. Ze heeft het zelf nog niet opgemerkt, al vindt ze het wandelen op deze manier niet leuk, ik beaam dat. Zij doelt op het klauteren, ik maak haar na enige onduidelijkheid dat we zo niet verder kunnen. Levensgevaarlijk om hiermee verder te gaan. Repareren is nagenoeg onmogelijk. De schoenen zijn al een tijdje niet meer gebruikt en het blijkt een bekend fenomeen te zijn dat door ouderdom de lijmlaag loslaat, of de tussenzool oplost/verteerd is. We besluiten dan toch maar om terug te gaan. Geen wandeling dus!
Er zijn mensen die teleurstellingen compenseren met aankopen, zogenaamde troostaankopen. Eigenlijk is het gewoon een manier om het slechte gevoel van een teleurstelling weg te wassen met een nieuw bezit. Wij hebben soortgelijk gedrag vertoont en zijn in Vallon heel uitgebreid gaan lunchen!
Jammer, wordt er nu helemaal niet meer gewandeld deze vakantie? Ik zou toch maar proberen een paar wandelschoenen te kopen!
Ja als we een Decathlon tegenkomen gaan we wel even kijken. En ze heeft ook nog lage wandelschoenen bij haar, dus er wordt gewoon doorgewandeld. 👍