Deze reis, ik vertelde er al eerder over als ik me niet vergis, hebben we een nieuwe vakantiebezigheid ontdekt. Op advies van Gerda’s docent van de kunstgeschiedenis & architectuurcursus – laten we hem Gerard noemen – zijn we heel opportunistisch bijzondere gebouwen binnengestapt om ook de binnenkant eens te kunnen bekijken. Dat heeft deze vakantie al geleid tot heel verrassende resultaten. Soms mag je van de portier of receptionist alleen de ontvangsthal bekijken en wordt je gevolgd met dwingende ogen die duidelijk maken dat men je liever zo snel mogelijk weer ziet gaan. Het kan ook anders uitpakken want in een aantal gevallen was een bijna privé rondleiding het gevolg.
In New York is het aantal bijzondere gebouwen zo talrijk dat in elke street or avenue er wel een gebouw is wat de moeite waard is om naar binnen te stappen. Helaas is de bewaking aldaar nogal alert en streng. De schrik van terroristische aanslagen zit er nog goed in bij de New Yorkers. Een tochtje met de ferry wordt tegenwoordig vooraf gegaan door een uitgebreide security scan, soortgelijk zoals op een luchthaven.
Ik vertelde Gerda dat de uitdaging is om een gebouw binnen te sluipen waarbij je de bewaking misleid door bijvoorbeeld met de normale medewerkers naar binnen te glippen. Een techniek die bekend staat als tailgating en is een van de technieken die behoren tot en arsenal van een social engineer. Dat is, eenvoudig gezegd, iemand die geen verstand heeft van techniek of IT en toch in staat is om allerlei informatie van een organisatie buit te maken. Hackers maken ook graag gebruik van deze techniek om bijvoorbeeld eerst wat verkenningen uit te voeren voordat met digitaal aan de slag gaat.
Gedurende de reis zijn we er niet in geslaagd om deze techniek toe te passen en gezien het feit dat we meest in de natuur verkeerden was er ook weinig gelegenheid de techniek te beoefenen. Tot vandaag 🙂
Zoals gezegd New York heeft veel bijzondere gebouwen, een daarvan is het Chrysler gebouw. Een van de oudere wolkenkrabbers in NYC. Het was zaterdag dus geen werknemer te bekennen. De ontvangsthal was immens groot en wanden en vloer vol met allerlei kleuren glimmend marmer. Schitterend in meerder opzichten. In een hoekje van de receptiebalie zat een bewaker en voordat ik ook maar goed wen wel binnen was stond hij al druk gebaren te maken die heel duidelijk waren, “ophoepelen jullie” je stoort me bij het “Netflixen”. Wij keerden schielijk om richting deur en daar probeerde een Chinese jongedame tezamen met een, naar later bleek ook een helpende hand, een stapel borden met opdruk door de draaideur te krijgen. Dat lukte niet en dus werden meerdere helpende handen zeer op prijs gesteld. Binnen een paar minuten waren de borden naar binnen gebracht, die, zo vertelde ze me later, onderdeel waren van een tentoonstelling die volgende week van start gaat. Zij had de mogelijkheid om dat vandaag allemaal te gaan inrichten. Toen de borden in de hal weer op de steekkar lagen moesten ze nog naar de 35e verdieping. Daar was ze wederom zichtbaar onhandig mee en dus werd de helpende hand weer zeer gewaardeerd. Binnen een paar minuten stond ik met haar in de lift op weg naar 35e. Gerda was dacht ik achtergebleven in de hal, maar was, zo bleek later achter ons aangekomen in een andere lift, maar wist niet naar welke etage we waren gegaan. Zij was ergens op de 40e etage uitgetapt en weer onverrichterzake teruggekeerd. De bewaker had het lef niet gehad om ons van onze goede daad te weerhouden en zo hadden we ons de mogelijkheid gecreëerd om alle 60 etages te gaan bekijken.
Om een lang verhaal kort te maken, we hebben ons maar beperkt tot een kijkje op de betreffende verdieping die er overigens ontstellend suf uitzagen. Een standaard kantooromgeving met een receptiebalie en wat bureau’s in kamertjes, dodelijk saai.
Het in praktijk brengen van tailgating was ons op de valreep van de vakantie toch nog gelukt, helaas was de fotografische buit erg mager. Ik denk dat als ik op zoek zou zijn geweest naar andere kroonjuwelen, bijvoorbeeld toegang tot bedrijfsinformatie, de buit aanmerkelijk waardevoller was geweest. Maar je moet tenslotte niet altijd met je professie bezig willen zijn 😉
Geachte heer van Koppen. Indien u oudleerling bent van het Rotterdams Montessori Lyceum, wilt u dan svp met mij contact opnemen voor het opnemen van uw gegevens in ons oudleerlingenbestand. Het is voor het toezenden van RML info en uitnodigingen voor reunie’s. Bij voorbaat dank voor een reactie
Wim Kroef, 1959 HBS, administratie oudleerlingenbestand RML.
wimkroef@planet.nl of oudleerlingen@rml.nl