leovankoppen's Blog

Voor mij is Death Valley een van de bijzondere plekken in de wereld die ik op mijn lijstje heb staan. Ik wilde daar graag een keer naar toe om te zien en te ervaren waarom het die veelzeggende naam heeft gekregen en ook waarom het recordhouder is van de warmste plek op aarde nl. 53,9 °C  (bij Furnace Creek). In juni, de periode dat wij er zijn, kan de temperatuur oplopen tot 43º C. Met een actuele weersverwachting van 42º C was dat dus volkomen in lijn met de gemiddelden.

In juli en augustus wordt je door het camperverhuurbedrijf geadviseerd Death Valley te vermijden. Dit vanwege de risico’s zoals oververhitte motoren en met als gevolg oververhitte mensen. De temperatuur in de zomermaanden kan oplopen,  volgens Wikipedia, tot 47ºC.  Ik was in de naïeve gedachte dat het begin juni nog niet zo warm zou worden, maar de statistieken kloppen gewoon en lopen geheel conform de opwarming van de aarde verder op.

We hadden de 40ºC van Las Vegas ook overleefd, weliswaar gebruikmakend van eigen airco en de airco’s van de nodige Malls en gokpaleizen aldaar, dus Death Valley zou, ondanks de naam, ook wel lukken. De berekening die ik vooraf heb gemaakt was dat als we om 9.00u aan Death Valley zouden kunnen beginnen we om 12.00u er weer uit zouden zijn en dat was ruim voordat de 40 ºC was bereikt. Bij ons vertrek om 6 uur hadden we direct al bijna een uur voorsprong op de planning. Dat is een lekker begin, zeker als het dan nog pas 30 graden is.

Het is al razend druk als we op dat tijdstip de stad uitrijden, maar na een half uur rijden we via lokale wegen al weer met weinigen. Na een beker meeneem koffie opgehaald te hebben bij een tankstation kwamen tegen half negen aan bij de “entree” van deze fascinerende locatie. Het ziet er al lekker verlaten uit en het kriebelt een beetje bij me, hebben we genoeg brandstof, is de auto in de vereiste staat zodat we het avontuur zonder risico’s kunnen aanvangen? De oversteek is zo’n 130 mijl en onderweg verwacht ik geen faciliteiten koffietentjes en gas stations. Ik overtuig mezelf ervan dat het allemaal OK is en voor dat we het goed beseffen zijn we onderweg en rijden de 190 af

Heel bijzonder zo’n leeg landschap, alleen maar keien en er groeit helemaal niets. Gelukkig wel een goed berijdbare weg die voornamelijk ook leeg is. Zo heel af en toe komen we een tegenligger tegen en bij de stops onderweg kom je mede avonturiers tegen. De eerste stop was bij Zabriskie point. Het is onwaarschijnlijk wat een pracht aan rotsen en keien je voorgeschoteld krijgt. De korte wandeling, ernaar toe levert bij een harde gloeiendhete wind (inmiddels is het naar schatting 35 ºC) de nodige zweetdruppels op.

In de verte zien we Bad Water liggen (what’s in a name!), het laagste punt van Death Valley 86 m onder zeeniveau. Daar zijn de in verte ook de zoutvlakten zichtbaar. Bad Water is alleen via een dirt road bereikbaar en we hadden met onszelf afgesproken geen dirt roads meer te rijden. We vervolgen onze weg en opeens zien we een groene oase bij (Furnace Creek). Vreemd en mooi tegelijk. Mooie palmbomen, een hotel met zwembad, een fraaie tuin er omheen. Bizar eigenlijk dat in zo’n godverlaten omgeving zo’n goddelijk luxe oord is ontwikkeld. Een paar kilometer verder komen we ook nog een winkel een postkantoor en een camping ground tegen. Er staan wat tentjes en een enkele RV, maar reserveren is daar zo te zien niet nodig.

Bij de afslag blijven we de 190 volgen en rijden in ZW-richting, hier krijgen we een heel vertrouwd beeld voorgeschoteld. Zandduinen, alsof je bij de Drunense duinen ben aangeland, alleen de bomenrijen ontbreken hier. We kijken wat rond, maar dit is voor een Hollander niet bijzonder, het is bovendien erg warm en snel vluchten we weer de koele camper (de airco op max) in.

Langzaamaan verlaten we de grote vlakte en in de verte verrijst een gebergte; Towne Pass, bijna 5000 feet hoog, klimmen dus. Een verkeersbord adviseert ons om de airco uit te schakelen, dit om oververhitting van de motor te voorkomen. Dat als gevolg daarvan de inzittenden oververhit raken is blijkbaar geen probleem. In de camper wordt het nu echt heet en ik ben blij als wij en ook de camper in een redelijk goede toestand de top uiteindelijk bereiken. Het uitzicht dat we vervolgens voorgeschoteld krijgen is bizar en onvergelijkbaar, nog niet eerder zoiets gezien. Oordeel zelf.

In de laatste stukken is draaien en keren, nog een bergrugje over en dan weer terug naar de normale bewoonde wereld. We zijn een mooie ervaring rijker en zonder schade doorheen gereden. Het is inmiddels 13.00u en we hebben er vanwege de nodige fotostops en een lunch wat langer over gedaan en de hitte was overkomelijk.

Deze kan dus ook worden afgevinkt op de bucket list.