LA
LA of Los Angeles, wereldstad, wereldberoemd vanwege de filmindustrie en alles wat daar weer omheen hangt zoals de omgeving waar de filmsterren wonen of veelvuldig verblijven. Hollywood is natuurlijk de meest bekende wijk, maar ook Beverly Hills, Santa Monica en Venice en wat verder weg Palm Springs dat zijn de plaatsen waar de celebrities wonen en/of gespot kunnen worden. Eerlijk gezegd heb ik daar niet zo veel mee, Natuurlijk zijn goede regisseurs en acteurs/actrices bijzonder talentvolle mensen die faam verwerven en dat mag belicht en betaald worden, maar de media aandacht is mijns inziens buiten proportioneel. Het heeft veel weg van verering en verafgoding. Mij heb je dus niet kunnen spotten aan de boulevard van Venice beach, of rond zien rijden in Beverly Hills om filmsterren en artiesten te kunnen spotten. Wat dan wel te doen! Natuurlijk wil je en indruk krijgen van de stad dus hebben we een paar plekken bezocht. Als uitvalsbasis kozen we de Civic Parking van Santa Monica, daar was geen verbod op overnachting, dus was het tevens onze camping. Santa Monica is eigenlijk het Scheveningen van LA, met een pier met reuzenrad en heel veel mensen die daar over willen flaneren. Dat doen Amerikanen op zijn Amerikaans en dat betekent dat je met de auto tot aan de pier moet kunnen rijden met als gevolg dat er notabene een parkeerplaats op het strand is aangelegd. Crazy! Onder het flaneren door moet er gegeten worden natuurlijk, dus de pier is naast de souvenir stalletjes bezaaid met allerlei fastfood zooi. De pier is ouder dan die van Scheveningen en de houten bielsen waarover je loopt geven wel een authentiek karakter. Dat tezamen met de “Pierartiesten” en het feit dat je gemakkelijk zeehonden kan spotten geven deze pier nog enige concurrentiekracht ten opzichte van Scheveningen, dat naar mijn mening veel meer allure heeft dan Santa Monica. De Farmers market, waar nauwelijks een marktstal te vinden was, was overigens wel erg gezellig. Het feit dat men er een wandelboulevard van heeft gemaakt zorgde voor een rustige sfeer met veel straatmuzikanten en natuurlijk de nodige zwervers, want waar mensen zijn en winkels daar is ook geld. Gezelligheid creëren dat kunnen de Amerikanen niet, zo lijkt het. Een terras maken bij een hotel, een zitje buiten of al is het maar een bankje om even in de zon te kunnen zitten, je komt het zelden tegen. Straten afsluiten om het winkelende publiek te dienen komt weinig voor, want ja je wil wel met de auto daar vlak bij kunnen komen en een stuk lopen dat doe je dus niet. Ook dat hoort bij een van de kenmerken van Amerika, ik kom daar in een van de laatste blogs nog wel met een samenvatting van alle kenmerkende eigenaardigheden en natuurlijk ook de goede dingen van Amerika en de Amerikanen.
Santa Monica heeft langs het strand tot voorbij Venice beach een fantastisch mooi slingerend “fiets- en wandelpad”. Ik verdenk Scheveningen ervan dat ze bij de laatste renovatie van de boulevard dit afgekeken hebben van Santa Monica. Als je wilt zien en ook gezien worden dan ga je over dat pad wandelen, joggen, hardlopen, fietsen, inline- en/of roller skaten, steppen al dan niet elektrisch. Dat laatste is een echte hype hier, ook al in SFO waargenomen, de elektrische step! Maak je borst maar nat want die zal ongetwijfeld overwaaien naar Nederland. Heel handige dingen voor in de stad en zeker in Amerika waar de trottoirs breed en erg valk zijn. In het voorwiel zit een elektromotor, het achterwiel heeft een schijfrem en de plank waarop wordt gestaan bevat een grote accu. Vervolgens stop je in het frame wat elektronica zodat het een GPS heeft en een internetconnectie. En zie daar een fantastisch alternatief voor het aloude witte fietsenplan van onze provo’s. Die dingen staan op straat en als je er een nodig hebt, dan pak je er een. Je meldt je voor gebruik aan via een app en voor $10 per uur ga ja als een vorst door de stad. Snelheid? Ik schat tot zo’n 30 km/u. Op het genoemde pad scheurde jong en oud op deze elektro steps dat het een lieve lust was. Jong verliefden met z’n tweeën natuurlijk, dat past precies op de treeplank en de manier waarbij de duo passagier zich vasthoudt vertoont parallel met de Berini’s, Puch’s en Zundapp’s uit onze tijd. Kortom een waar genoegen voor kijker en gekekene.
Opvallend van LA is dat het alleen in downtown hoogbouw heeft. In de buitenwijken van stad is vooral laagbouw te vinden en dat maakt de stad erg uitgestrekt om al die miljoenen inwoners te huisvesten. Zondagmorgen vroeg konden we in alle rust naar downtown rijden om daar dat deel te bekijken. Het Walt Disney Music Hall was het eerste doel. Een heel bijzonder gebouw van architect Paul Gehry waar geen lijn recht is. Het moet een nachtmerrie geweest zijn voor de constructeurs. De foto’s maken voldoende duidelijk wat ik bedoel. Het was een feest om daar omheen te dwalen en ook binnen een helaas beperkt kijkje te kunnen nemen. Aan de overkant nog even rondgedwaald bij het Museum of Contemporary Art om vervolgens door te rijden naar Hollywood area. Natuurlijk even een kijkje nemen bij de Walk of Fame. Wat een teleurstelling. Een wat slonzige Hollywood Blvd met standaard winkels, naast lege panden, reclame uitingen, zwervers en ook veel zooi. Een smerig trottoir met mooie tegels waarin de namen van de sterren staan gegraveerd. That’s it! Nothing more! Geen enkele allure waar dan ook waar te nemen, integendeel. Het bekende HOLLYWOOD tegen de berghelling op de achtergrond kan dat echt niet beter maken. De Universal Studios vonden we zo’n verschrikkelijke commerciële bende, dat we daar snel vertrokken zijn. Typerend voor de LA!?
Hoogste tijd om LA te verlaten en op zoek te gaan naar meer authentieke zaken van Amerika.