leovankoppen's Blog

De Natchez trace is een traject dat in het verleden gebruikt werd om post te transporteren. Nu is het een fantastische parkway van 444 miles, waarvan wij er maar een deel van hebben afgelegd. Eigenlijk moet je deze route lopend of fietsend doen. Voor de wandelaars is er een apart wandelpad dat min of meer parallel loopt aan de parkway. De fietsers maken gebruik van de parkway. Wij zijn bij gebrek aan fietsen maar van armoede met de auto gegaan. Vanuit Natchez aan de Mississippi zijn wij de eerste dag naar Jackson gereden en de volgende dag van Jackson naar Tupelo, 2 dagen Matchez trial dus. Jackson is de hoofdstad van de staat Mississippi en Tupelo geniet bekendheid als geboorteplaats van Elvis Presley (vooral bekend bij oudere lezers;-).  Maar mocht ik nog een keer in de gelegenheid zijn en mijn racefiets bij mij hebben dan ga ik deze route op de fiets doen, het is echt fantastisch en voor iedereen dit naar de staat Mississippi gaat is dit een must do! Het is zonder overdrijven de hemel voor wielrenners.  Een prachtige, goed onderhouden asfaltweg, licht glooiend, door bossen, langs bosranden en oevers en een route waar automobilisten verplicht worden een volle rijbaan uit te wijken bij het inhalen van een fietser. Ik was in staat om Jeanne te vragen mij racefiets op te sturen naar Natchez, maar Fedex heeft daar een paar dagen voor nodig en die wachttijd kunnen we ons niet permitteren. De zeer gewaardeerde lezer moet het dus doen met een verslag van onze autotocht. Hieronder een korte impressie.

Onderweg zijn er tal van stops waar je historische bezienswaardigheden tegenkomt , zoals terpen en uitzichtpunten van indianen, korte wandelroutes, campingplaatsen, meren en moerassen. Never a dull moment, “er is altijd wat te doen” De foto’s verklappen wat wij zoal hebben gedaan en waar we zijn gestopt.

De foto’s laten tegelijkertijd zien dat sommige Amerikanen er verkeerde hobby’s op na houden. Op Corsica kwamen we ook al dit soort praktijken tegen, maar daar gingen de kogels niet door het bord heen. Amerikanen zijn van en hebben blijkbaar een ander kaliber.

De tussenstop in Jackson was heel verrassend, in de ochtend stelden we onszelf nog de vraag of we downtown Jackson zouden aandoen of dat we direct de Natchez trace weer zouden opzoeken. Wij namen de juiste beslissing, want een bezoek aan de Mississippi State Capitol was heel verrassend. Ten eerste omdat het gehele gebouw heel toegankelijk was en dat we daarnaast met de gids een aardige indruk kregen van de Amerikaanse geschiedenis, cultuur en politieke systeem. Senatoren vergaderen bijvoorbeeld alleen in januari, februari en maart, dan worden de plannen gemaakt en besluiten genomen. De rest van het jaar wordt er alleen in kleine commissies bij elkaar gekomen. Raakten ook nog even in gesprek met een senator die wilden waarom wij helemaal naar Mississippi waren afgereisd.

Als je zo door de verschillende staten van de VS toert raak je radiostations kwijt en moet je weer op zoek naar nieuwe zenders. Toen we Jackson binnenreden vonden we een zender en die draaide Hotel California van de Eagles, niet een keer, maar meerdere keren achter elkaar. Ik dacht aan een tribute of iets dergelijks, maar de volgende morgen draaide ze nog steeds Hotel California. Je komt in de gelegenheid om intensief naar de tekst te luisteren en het blijkt toch wel een heel cryptische tekst te zijn; “you can always checkou, but you van never leave”. Een artistieke partner van mijn oude collega heeft er vorige jaar een toneelstuk op gebaseerd dat wij hebben bezocht. Hij heeft er zijn invulling aan gegeven dat ook heel boeiend was, maar waar wij toch andere mogelijkheden voor invulling zagen. Drugs, verslaving, hallucinaties. Kortom luister zelf maar eens. Na 1 uur buiten Jackson geraakt te zijn waren we uitgezongen omdat we  weer buiten bereik van de zender kwamen. Onderweg weer wat mooie rustplaatsen aangedaan waarvan hieronder de getuigen.

In de geboorteplaats van Elvis, Tupelo kwamen we terecht in Blue Canoe, een soort van opgeknapte schuur dat een restaurant bleek te zijn. In het restaurant van Tammy dan toch maar mijn eerste echte Amerikaanse hamburger verorbert. Tammy had er in haar leven zelf al heel wat meer weggewerkt, maar dat paste helemaal bij haar stijl. De manier waarop ze me op de inhoud van de menukaart wees deed me denken aan tante Julia van de Boudewijn de Groot. De live muziek maakte de avond extra gezellig en helemaal compleet. Morgen weer meer muziek met Elvis. Zijn woorden toen hij zijn geboorteplaats Tupelo verliet nemen we hier graag over “Goodbye Tupelo, hello Memphis” Hoewel wij het via de geboorteplaats van de blues gaan doen, Clarksdale.